Branislav Mićunović zvani Brano , od oca Milivoja, rođen 9. januara 1953. u mjestu Stedin u opštini Nikšić, državljanin Crne Gore.
Ovo je prva rečenica u dosijeu balkanskog dona mafije koji je crnogorska služba ispisivala decenijama i danas broji nekoliko desetina strana. Srpski telegraf došao je u posed ovog dokumenta, koji je pravljen u Podgorici na osnovu operativnih saznanja, izjava doušnika i raznih papira o Mićunovićevim kriminalnim i poslovnim aktivnostima. Taj izvještaj crnogorske službe godinama je služio samo za internu upotrebu jer je Brano („gdje to rijeka Zeta teče, teče gdje joj Brano reče“) bio pod potpunom zaštitom režima Mila Đukanovića.
Prva saznanja o Mićunoviću datiraju s početka sedamdesetih godina prošlog vijeka. Tada se, stoji u izvještaju crnogorske službe, on na području Novog Sada bavio raznim kriminalnim aktivnostima.
– Mićunovićevi glavni saradnici bila su lica takođe poreklom iz Crne Gore Ratko Butorović (kasnije poznatiji kao Bata Kan Kan, po lancu prodavnica koji je otvorio, prim. aut.), Rajko Lučić zvani Rajan i Radosav Cvijović zvani Cviko. U to vrijeme njihovi poslovi odnosili su se na krađu automobila, garderobe, nakita i slično. Tu robu su uglavnom krali u inostranstvu i preprodavali u zemlji – navodi se u dokumentu.
DODIRNE TAČKE
Kako dalje piše, tokom osamdesetih godina navedene osobe proširile su aktivnosti: – Počeli su ilegalno da trguju akciznom robom, prije svega, cigaretama i alkoholnim pićima, a potom i narkoticima i oružjem. U to vrijeme Mićunović je bio angažovan i kao tjelohranitelj Rajka Lučića, tada jednog od vodećih trgovaca narkoticima u našoj zemlji, a posredstvom Lučićevih veza iz Tirane preko BiH i Slovenije, kako se sumnja, snabdijevali su značajnim količinama narkotika tržište u Jugoslaviji i pojedinim zemljama zapadne Evrope.
U ovom prvom nastavku serijala objavljujemo i kako je Mićunović uplovio u vode koje imaju dodirne tačke s politikom.
– U tom kontekstu uspostavio je blizak odnos s jednim visokim funkcionerom Srpskog pokreta obnove, koji ga je redovno izvještavao o aktuelnim događanjima u rukovodstvu pomenute stranke, a povremene kontakte imao je i s predsjednikom SPO Vukom Draškovićem. Takođe, direktno je kontrolisao službu obezbeđenja i poslove zaštite lidera pomenute stranke posredstvom tadašnjeg šefa Draškovićevog obezbeđenja, inače bivšeg komandanta specijalne jedinice MUP Crne Gore – stoji u izvještaju.
Na području Crne Gore, kako piše, a time ćemo se baviti u narednim nastavcima, Mićunović je podržavao političku opciju svoje dugogodišnje bliske prijateljsko-poslovne veze Mila Đukanovića, što mu je brzo omogućilo da postane glavni organizator, posrednik i učesnik mnogobrojnih aktivnosti za koje postoje osnovi sumnje da su rađene s one strane zakona.
Najmanje desetak strana dosijea balkanskog dona odnosi se na Mićunovićeve veze s jednim od glavnih finansijera terorističkog OVK Naserom Keljmendijem, ali i Naserom Orićem, jednim od komandanata unutar Armije BiH.
– Mićunović je na zahtjev jednog od mafijaških bosova koji se u Srbiju vratio iz Amerike bio angažovan na planu povezivanja pomenutog kriminalca s Naserom Keljmendijem. Keljmendi je u tom trenutku bio na čelu značajne organizacije koja je delovala u celom regionu i bila uključena u ilegalnu trgovinu narkoticima, cigaretama, oružjem, naftnim derivatima, skupocenim automobilima… Konkretno, kontakt koji je uspostavljen odnosio se na kupoprodaju izvjesnih ugostiteljskih objekata u Sarajevu – navodi se u papirima crnogorske službe.
VRATI PARE!
Raspolaže se, stoji u izvještaju, i saznanjima o Mićunovićevim kontaktima s Naserom Orićem.
– S Orićem je bio u bliskoj prijateljskoj vezi. Postoje indicije da su imenovani svojevremeno realizovali poslove u vezi s prinudnom naplatom dugovanja i pranjem novca, pri čemu je Orić uglavnom postupao po Mićunovićevim nalozima, prije svega, na planu sklapanja poslovnih aranžmana s pripadnicima drugih kriminalnih grupacija u regionu. Mićunović je tako u jednoj prilici izrazio spremnost da udovolji Orićevom zahtjevu da, u saradnji s Milanom Ševom, licem iz kriminogene sredine, posreduje u povraćaju 300.000 evra izvjesnom Orićevom prijatelju, za kog se ne raspolaže identifikacionim podacima – utvrdili su crnogorski operativci.
Zakasnio da ode s Giškom na ratište
Brano Mićunović bio je izuzetno blizak s Đorđem Božovićem Giškom, s kojim je zajedno bio jedan od osnivača Srpske dobrovoljačke garde. Kako se navodi u izveštaju, Mićunović je bio član štaba ove formacije i njen komandant za Crnu Goru. Ipak, nije bio s Giškom na frontu. Navodno, spremao se za ratište upravo kada je Giška ubijen pod nerazjašnjenim okolnostima nedaleko od Gospića 15. septembra 1991. antrfile
Veza s Ivanom Delićem
Dio izvještaja crnogorske službe o Branu Mićunoviću odnosi se i na njegovu vezu s Ivanom Delićem, bivšim pripadnikom specijalne jedinice Državne bezbijednosti Crne Gore. Delić je zanimljiv jer je u nekoliko navrata, kako se navodi, bio angažovan kao plaćeni ubica za račun uticajnih osoba iz crnogorskih kriminogenih sredina, između ostalog, prema tvrdnjama iz izveštaja, i za likvidaciju nekadašnjeg ministra odbrane SR Jugoslavije Pavla Bulatovića. Ipak, Mićunovićevo ime nije direktno dovedeno u vezu s ovim ubistvom. – Raspoloživa saznanja ukazuju i na Mićunovićeve prijateljske kontakte s Ivanovim ocem Dušanom Delićem, takođe učesnikom u raznim kriminalnim aktivnostima.
Maki omogućio bijeg na Kipar
Dugo godina, kako se navodi u izvještaju, jedna od Mićunovićevih veza u Beogradu bio je Željko Maksimović Maka, koji je u procesu koji su pratile mnogobrojne kontroverze, u odsustvu, osuđen za ubistvo policijskog generala Boška Buhe u junu 2002. u Beogradu. – Neposredno posle toga Mićunović je obezbijedio Maksimoviću odlazak u Crnu Goru, gde je imenovani boravio izvjesno vrijeme i uživao zaštitu tamošnjih kriminogenih struktura, kao i vrha crnogorske vlasti. Postoje indicije da je Mićunović krajem 2002. omogućio Maksimoviću nesmetani odlazak iz Crne Gore na Kipar. Tamo su i boravili zajedno izvesni vremenski period – ističu obavještajci koji su sastavljali izveštaj.
Nikad nije osuđen za neko teže djelo
Sve što Srpski telegraf objavljuje u ovom serijalu nalazi se u izvještaju crnogorske službe. Ono što se u njemu navodi na nivou je operativnih saznanja. Mićunović, međutim, nikada nije pravosnažno osuđen u Crnoj Gori za neko teže krivično djelo.
Nije se to desilo čak ni kada je optužen da je pred većim brojem svjedoka ispred Kliničkog centra u Podgorici 2000. hicima iz pištolja usmrtio Radovana Kovačevića, koji je prethodno ranjen i dovezen je u Podgoricu da mu se ukaže pomoć. Njemu je suđeno pod optužbom da je počinio ubistvo, ali je pravosnažno oslobođen usled nedostatka dokaza. Nijedan od brojnih svedoka, naime, nije bio spreman da prepozna osobu koja je pucala.
