Uho je poput sante leda: najveći deo mu je nevidljiv.
Njegov jedini uočljiv segment je atrijum, struktura u obliku školjke, napravljena od fleksibilne hrskavice, prekrivena kožom.Glavna funkcija mu je da deluje kao truba, filtrira i kanališe zvučne talase do srednjeg uha, a potom ka u unutrašnjem, gde nastaje naše čulo sluha.
Medicinski pregled uveta obično se radim instrumentom koji se zove otoskop.
Njime se proveravaju unutrašnji kanali kako bi se utvrdili najčešći problemi koji se javljaju poput infekcije ili taloženje voska.
Ali, spoljni deo uva može štošta da kaže o vašem zdravlju, porodičnim osobinama, pa čak i o tome da li se bavite nekom vrstom kontaktnog sporta.
Mesnati, viseći deo na dnu je ušna resica.
Preklopljeni vrh, koji se savija duž ivice uha je spirala, nazvala po obliku koji formira, a dve istaknute oblasti pored kanala su tragus i antitragus.
Oblik svakog uha je jedinstven kao otisak prsta i svaki njegov deo ima posebno ime.
Reč tragus izvedena je iz grčkog jezika i znači koza .
To je zato što je taj deo obično prekriven dlakama, te podseća na kozju bradu
Ušne resice se razlikuju od ostatka uha.
Nemaju hrskavicu pa su mekane.
Ali na njihov izgled može da utiče i genetika: mogu da budu slobodni sa visećim delom ili pričvršćeni na glavu direktno.
U početku se verovalo da je alel, vrsta gena, koji kodira slobodne režnjeve dominantan što znači da morate imati samo jednu kopiju gena, bilo od majke ili oca.
Smatralo se da prikačene režnjeve stvaraju recesivni aleli, što znači da su nasleđeni od oba roditelja.
Slobodni režnjevi su zato češći.
Sada znamo da to i nije tako jednostavno i da je čitav spektar između slobodnih i vezivnih režnjeva, koje kodiraju različiti geni.
Ako se zagledate u sopstvene i uporedite ih sa režnjevima bliskih ljudi ili nekih poznatih ličnosti uočićete da se razlikuju po obliku i veličini.
Nošenje teških minđuša može da izduži vaše režnjeve i promeni vam izgled.
Ušne školjke su bogate senzornim nervnim vlaknima, zbog čega se smatraju erogenim zonama, osetljivim na dodir, disanje i ugrize.
Pogledajte video:
Giht nije više samo bolest gruzijske aristokratije, već sistemsko stanje koje može da utiče na zglobove, srce, bubrege, pa čak i na uši.Uzrokovano je visokim nivoom mokraćne kiseline u krvotoku, koja se pretvara u kristale.
Ako se oni akumuliraju u zglobovima, mogu da izazovu upalu ili da utiču na njihovo slabljenje, uzrokujući bolno oticanje.Visoka mokraćna kiselina je povezana i sa višim nivoom „lošeg“ holesterola i kardiovaskularnim oboljenjima, poput visokog krvnog pritiska i moždanog udara.Ti kristali ponekad mogu da se razviju i ispod kože, u vidu kvržica zvanih tofi, koje se često formiraju u tkivu oko zglobova, ali i u ušima.
Tofi su čvrsti i izgledaju poput šljunka, pa otuda i njihov naziv (oblik jednine na latinskom znači kamen).
Ako se probiju kroz kožu ili se hirurški uklone, obično imaju kredast oblik. Tofi nastaju posle dužeg vremenskog perioda i povezani su samo sa gihtom.
Kako uši štrče u odnosu na ostale organe, podložne su raznim oštećenjima. Bokser Majk Tajson je čak odgrizao deo uha njegovom protivniku Ivanderu Holifildu tokom borbe. Jedno od traumatskih stanja je karfiol uvo, poznato kao rvačko ili uvo boksera.
Njegovo medicinsko ime je subperihondrijski hematom – tehnički termin koji opisuje nakupljanje krvi oko hrskavice uha kao rezultat mehaničkog oštećenja, koje može da izazove na primer direktan udarac.
Problem je ozbiljniji nego što se čini.
Oštećenje krvnih sudova i povišeni krvni pritisak mogu lišiti hrskavicu kiseonika i izazvati njenu deformaciju.
Telo reaguje stvarajući grudvastu masu vezivnog tkiva i tako nastaje „karfiol uvo“.
Razvoj ušiju karfiola može da se izbegavanjem sportova koji su najviše povezani sa ovim stanjem, kao što su ragbi, rvanje i borilačke veštine.Za one koji vole kontaktne sportove, kapa ili kaciga pravi su način da zaštite uši.Ako se pojavi hematom, važno je da ga aspirirate iglom kako biste zaštitili hrskavicu od oštećenja.Spoljni i vidljivi delovi naših ušiju nisu samo dekorativni.
Njihove funkcije su mnogobrojne: od prenošenja zvučnih talasa do seksualnog uzbuđenja.
Na njihov izgled mogu da utiču sportovi koje volimo da igramo, ali i vrsta nakita koji nosimo.
