Najčešća indikacija je rak štitne žlijezde, gdje je uklanjanje žlijezde primarni tretman.Hirurška intervencija je takođe rješenje za nekancerogeno uvećanje štitne žlijezde (struma ili gušavost) koje uzrokuje probleme s disanjem i gutanjem ili estetsku nelagodnost.Treći uobičajeni razlog je preaktivna štitna žlijezda (hipertireoza), posebno kod Grejvsove bolesti koja ne reaguje na lijekove.Postupak se takođe razmatra kod sumnjivih čvorova na štitnoj žlijezdi kod kojih biopsija ne može isključiti malignitet, kao i kod folikularnih neoplazmi.
Priprema za tiroidektomiju je temeljit proces koji počinje sedmicama prije zahvata kako bi se maksimalno povećala bezbjednost. Uključuje dijagnostiku kao što je ultrazvuk vrata, a u slučaju sumnjivih nalaza, ciljanu biopsiju tankom iglom (TAIB). Krvne analize su obavezne prije operacije, uključujući kompletnu krvnu sliku i koagulogram.
Ključno je da pacijent bude eutireozan, što znači da su nivoi hormona štitne žlijezde normalni, što se postiže lijekovima kod hipertireoze. Pacijenti moraju obavijestiti svog ljekara o svim lijekovima koje uzimaju, a posebno je važno da privremeno prestanu sa uzimanjem lijekova za razrjeđivanje krvi, kao što je aspirin. Dan prije operacije, obično u ponoć, zabranjena je hrana i piće.
Sama operacija se izvodi pod opštom anestezijom i traje od jednog do dva sata. Hirurg pravi precizan poprečni rez u donjem dijelu vrata, najčešće unutar prirodnog nabora kože kako bi ožiljak bio što nevidljiviji. U zavisnosti od dijagnoze, uklanja se cijela žlijezda (totalna tiroidektomija) ili samo jedan režanj (lobektomija). Tokom procedure vodi se velika pažnja da se očuvaju okolne vitalne strukture.
Posebno su važni rekurentni laringealni živci, čije je oštećenje povezano s promuklošću, a njihova funkcija se često prati pomoću intraoperativnog neuromonitoringa. Podjednako je važno očuvanje paratireoidnih žlijezda, koje regulišu nivo kalcijuma u krvi. Ako se sumnja da se rak proširio, hirurg može ukloniti i obližnje limfne čvorove.
Pacijentima je dozvoljeno da piju tečnost nekoliko sati nakon procedure i postepeno se uvode u normalnu ishranu. Većina pacijenata otpušta se kući dan ili dva nakon operacije, u zavisnosti od brzine oporavka i stabilnosti nivoa kalcijuma u krvi.
Nakon operacije, pacijent se budi u sobi za oporavak pod nadzorom anesteziološkog tima, gdje se prate vitalni znaci poput pulsa, krvnog pritiska i nivoa kiseonika. Možete osjetiti bol u vratu i osjećaj promuklosti ili oslabljenog glasa, što je obično privremena posljedica iritacije iz cijevi za disanje ili blage kompresije živca tokom procedure. Ponekad se u ranu postavlja dren za odvod viška tečnosti, koji se obično uklanja dan nakon operacije.
Preporučuje se spavanje s blago podignutim uzglavljem kreveta kako bi se smanjio otok u predjelu vrata.
Oporavak kod kuće je obično brz i većina pacijenata može se vratiti lakim svakodnevnim aktivnostima u roku od nekoliko dana. Ipak, preporučuje se izbjegavanje napornih fizičkih aktivnosti, kao što su dizanje teških tereta (preko 4–5 kilograma) ili intenzivno vježbanje, najmanje dvije sedmice.
Takođe je važno izbjegavati naglo zabacivanje glave unazad kako bi se spriječilo naprezanje rane. Rana se zatvara šavovima koji se uklanjaju oko sedmicu dana nakon operacije ili apsorbujućim šavovima koji se sami razgrađuju. Ožiljak će u početku biti crven i blago otečen, ali će s vremenom izblijedjeti do jedva vidljive linije.
Da bi se postigao najbolji mogući estetski rezultat, neophodno je zaštititi ožiljak od sunca kremom s visokim zaštitnim faktorom (SPF 30 ili više) tokom prve godine nakon operacije.
Simptomi niskog nivoa kalcijuma uključuju peckanje u prstima i oko usana, a stanje se liječi suplementima kalcijuma i vitamina D. Iako je tiroidektomija bezbjedna procedura, rijetko se mogu javiti krvarenje, infekcija ili trajna promuklost. Redovne kontrole kod endokrinologa su neophodne za dugoročno zdravlje.
