HAVANA – Ambasada Sjedinjenih Američkih Država na Kubi ponovo otvara vizne i konzularne službe u sredu, prvi put od kada je niz neobjašnjivih zdravstvenih incidenata među diplomatskim osobljem 2017. smanjio američko prisustvo u Havani, prenosi AP.
Ambasada je ove nedelje potvrdila da će početi sa obradom imigrantskih viza, sa prioritetom na dozvolama za ponovno spajanje Kubanaca sa porodicom u SAD, kao i drugima kao što je lutrija viza za raznovrsnost.
Nastavak se dešava usred najvećeg migratornog bekstva sa Kube u poslednjih nekoliko decenija, što je izvršilo pritisak na Bajdenovu administraciju da otvori više legalnih puteva Kubancima i započne dijalog sa kubanskom vladom, uprkos istorijski napetim odnosima.
Očekuje se da će izdati najmanje 20.000 viza godišnje, iako je to samo kap u kanti migratorne plime, koja je podstaknuta intenziviranjem ekonomske i političke krize na ostrvu.
Krajem decembra, američke vlasti su izvestile da su u novembru zaustavile Kubance 34.675 puta duž granice sa Meksikom, što je 21 odsto više u odnosu na 28.848 puta u oktobru.
Iz meseca u mesec, taj broj je postepeno rastao. Kubanci su sada druga najveća nacionalnost nakon Meksikanaca koji se pojavljuju na granici, pokazuju podaci američke carine i granične zaštite.
Rastuća migracija je posledica složenog niza faktora, uključujući ekonomske, energetske i političke krize, kao i duboko nezadovoljstvo među Kubancima.
Dok velika većina kubanskih migranata odlazi u SAD letovima za Nikaragvu i prelazi kopnenim putem na američkoj granici sa Meksikom, hiljade drugih su takođe krenule na opasno putovanje morem. Putuju 90 milja do obale Floride, često stižu u klimavim, nesigurno izgrađenim čamcima prepunim migranta.
Egzodus sa Kube je takođe otežan porastom migracije u SAD iz drugih zemalja poput Haitija i Venecuele, što je primoralo američku vladu da se uhvati u koštac sa sve složenijom situacijom na njenoj južnoj granici.
Obnavljanje viznog režima u ambasadi dolazi nakon niza migracionih razgovora i poseta američkih zvaničnika Havani poslednjih meseci, a takođe može biti znak sporog odmrzavanja između dve vlade.
„Učešće u ovim pregovorima naglašava našu posvećenost vođenju konstruktivnih razgovora sa vladom Kube tamo gde je to potrebno radi unapređenja američkih interesa“, navodi se u saopštenju ambasade SAD u novembru nakon posete američke delegacije Kubi.
Mali koraci su daleko od odnosa pod predsednikom Barakom Obamom, koji je ublažio mnoge američke sankcije iz ere Hladnog rata tokom svog mandata i bio u istorijskoj poseti ostrvu 2016.
Vizne i konzularne službe zatvorene su na ostrvu 2017. godine nakon što je osoblje ambasade pretrpelo niz zdravstvenih incidenata, navodnih zvučnih napada koji su uglavnom ostali neobjašnjivi.
Kao rezultat toga, mnogi Kubanci koji su želeli da legalno emigriraju u SAD morali su da odlete u mesta poput Gvajane da bi to učinili pre migracije ili ponovnog okupljanja sa porodicom.
Iako su odnosi između Kube i SAD uvek bili napeti, oni su pojačani nakon zatvaranja ambasade i pooštravanja sankcija Kubi od strane Trampove administracije.
Pod predsednikom Džoom Bajdenom, SAD su ublažile neka ograničenja u vezi sa stvarima kao što su doznake i porodična putovanja iz Majamija na Kubu, ali su mnoge na Kubi izgubile nadu da će Bajdenovo predsedništvo vratiti ostrvo u njegovu „eru Obame“.
Ograničenja za turistička putovanja na Kubu i uvoz i izvoz mnogih dobara ostaju na snazi.
Takođe je podstakao tenzije oštar tretman kubanske vlade prema učesnicima protesta na ostrvu 2021. godine, uključujući velike zatvorske kazne izrečene maloletnicima, što je stalna tačka kritike od strane Bajdenove administracije.
Kubanski zvaničnici su u više navrata izražavali optimizam u vezi sa razgovorima sa SAD i koracima za ponovno otvaranje viza. Zamenik kubanskog ministra spoljnih poslova Karlos Kosio rekao je u novembru da je obezbeđivanje migracije sigurnim i legalnim putevima „zajednički cilj“ obe zemlje.
Ali Kosio je takođe okrivio bekstvo desetina hiljada sa ostrva za sankcije SAD, rekavši da „nema sumnje da je politika koja ima za cilj da smanji životni standard stanovništva direktan pokretač migracije“.
