NATO snabdijeva Prištinu oružjem i pomaže joj da stvori sopstvenu „vojsku“, što nije dozvoljeno Rezolucijom Savjeta bezbjednosti UN 1244, izjavila je zvanična predstavnica ruskog Ministarstva spoljnih poslova Marija Zaharova na brifingu.
Uz prećutnu saglasnost Zapada, samoproglašene kosovske vlasti gaze prava srpskog stanovništva na KiM, vode politiku protjerivanja Srba sa iskonski srpskih teritorija, navela je Zaharova.
Prije 25 godina, 10. juna 1999. godine, Savet bezbednosti UN usvojio je Rezoluciju 1244, kojom je osnovana Misija privremene uprave Ujedinjenih nacija na Kosovu (UNMIK), podsjetila je Zaharova i navela da je ta odluka omogućila da se sukob u bivšoj Jugoslaviji prenese u političke okvire.
Prema njenim riječima, Rezolucijom 1244 su postavljeni temelji međunarodnog pravnog okvira za kosovsko rešenje, kojim je konsolidovan suverenitet Srbije u odnosu na ovaj region.
Međutim, zapadne zemlje su izabrale put sabotiranja odredbi pomenute odluke Savjeta bezbjednosti UN i na svaki mogući podstiču separatistički stav administracije kosovskih Albanaca, navela je Zaharova.
U takvim uslovima, nastavila je Zaharova, više nego ikada je potrebno punopravno prisustvo UN u srpskoj autonomnoj pokrajini Kosovo i Metohija, prije svega da bi se osigurala bezbjednost, stabilnost i poštovanje ljudskih prava u regionu.
„Rusija podržava aktivnosti Misije i zalaže se za očuvanje njenog kadrovskog i finansijskog potencijala. Vjerujemo da samo UNMIK, a ne ‘vlasti’ u Prištini, ima pravo da predstavlja Kosovo u skladu sa Rezolucijom Savjeta bezbjednosti br. 1244“, istakla je Zaharova.
Moskva polazi od toga da rješenje kosovskog pitanja mora da bude prihvatljivo za Beograd, da se zasniva na Rezoluciji SB UN 1244 i da na kraju to rješenje odobri Savjet bezbjednosti UN.
Prošlo je 25 godina od završetka operacije „Saveznička snaga“, varvarske agresije NATO-a na suverenu Jugoslaviju, tokom koje je ubijeno preko dvije hiljade civila, uključujući 89 djece, podsjetila je Zaharova, povodom 10. juna, kada je NATO agresija, konačno, završena. Zapad je, podsjeća, „ove žrtve cinično uvrstio u kategoriju ‘kolateralne štete’, čime je pokazao da se prema ljudskim životima odnosi kao prema potrošnom materijalu“.
„Tokom 78 dana takozvane ‘humanitarne intervencije’ NATO-a, na Jugoslaviju je bačeno 14 hiljada bombi i ispaljeno više od dvije hiljade raketa. Kasetne i visokoeksplozivne granate su bile široko korišćene. Masovna upotreba municije sa osiromašenim uranijumom izložila je ogromna područja na Balkanu radioaktivnoj kontaminaciji. Teške posledice ove ekološke katastrofe po zdravlje ljudi postoje i danas. Za njeno prevazilaženje potrebne su decenije, ako ne i vjekovi“, objasnila je portparolka MSP-a.
Zaharova je naglasila da je „avijacija NATO-a pretežno gađala civilne objekte“, među kojima su:
desetine hiljada stambenih domova i stanova; više od 300 industrijskih i energetskih objekata, uključujući rafinerije nafte, elektrane, dalekovode; preko 350 saobraćajnih i komunikacionih objekata – aerodromi, mostovi, železnička infrastruktura, benzinske pumpe, pošte; oko 50 zdravstvenih ustanova, oko 100 vrtića, škola i univerziteta; desetine istorijskih i arhitektonskih spomenika, crkava i manastira.
„Sve metode koje je Zapad koristio protiv Srba, danas koristi protiv Rusa u Ukrajini rukama kijevskog režima“, rekla je Zaharova.
Ukupna šteta bombardovanja za jugoslovensku privredu iznosila je, prema različitim procenama, od 30 do 100 milijardi dolara, podvukla je portparolka MSP-a Rusije.
Ipak, najstrašniji momenti napada iz 1999. godine bili su napadi na civile, rekla je Zaharova.
Ona je podsjetila na samo neke od njih:
bombardovanje stambenih naselja u Aleksincu od 5. aprila; raketni napad na putnički voz Beograd–Solun od 12. aprila; napad na kolonu izbjeglica u području Đakovice od 14. aprila; napad na zgradu Radio-televizije Srbije i njenih zaposlenih od 23. aprila; napad na putnički autobus kod Podujeva 1. maja; bacanje kasetnih bombi na Niš 7. maja; napad na kinesku ambasadu u Beogradu 7. maja; bombardovanje kolone izbjeglica u selu Koriša kod Prizrena 14. maja; napad na beogradski Klinički centar „Dragiša Mišović“ 20. maja.
„Ni jedno ‘izvinite’ nisu rekli Srbima. Za njih je to norma“, navela je Zaharova.
„SAD i njihovi saveznici, pod lažnim izgovorom zaštite kosovskih Albanaca, počinili su brojne ratne zločine. Oni u stvarnosti nisu bili motivisani brigom o ljudskim pravima, već željom da na iskonski srpskoj teritoriji stvore stalan izvor prijetnji za Beograd. A danas, Zapad primorava Srbe da se odreknu Kosova, podstičući prištinske ‘vlasti’ da čiste pravoslavno stanovništvo, dovodeći na kraju region na ivicu oružanog sukoba“, zaključila je Marija Zaharova.
