Timgad u Alžiru bio je zakopan u pijesku hiljadu godina, kao što su Pompeja i Herkulanum bili zakopani vulkanskim pepelom, ali nije slavan poput dva kampanijska grada; uprkos tome, krije možda i najbolje očuvani primer hipodamovske sheme, tj. rešetkastog, ortogonalnog plana.
Kada ga je škotski istraživač Džems Brus za evropski svijet otkrio 12. decembra 1765, i o tome pisao u svom putopisu 1790, gotovo niko nije verovao; tek je sto godina kasnije potvrđeno njegovo pisanje, nakon čega su Francuzi preuzeli kontrolu nad lokalitetom i započeli sa sistematskim arheološkim iskopavanjima.
Da se lokalitet prostire na 50 hektara shvaćeno je tek pedesetih godina; u međuvremenu je identifikovan, utvrđeno je da se radi o mjestu Colonia Marciana Ulpia Traiana Thamugadi, koje je car Trajan osnovao 100. godine i imenovao u čast svoje majke, najstarije sestre i oca, tim redosledom.
Grad je osnovan s namjerom da bude rimski bastion prema berberskim plemenima na obližnjim obroncima Atlasa i naseljen je bio veteranima i drugim kolonistima
Imao je oko 10.000 stanovnika na svom vrhuncu, koji većinom nikada Rim nisu vidjeli, ali je rimska kultura i rimski identitet bio izuzetno snažan, što se može vidjeti iz ostataka.
Pored obaveznog foruma, imamo tu i veliko pozorište za 3.500 gledalaca, biblioteku iz 2. vijeka, barem 14 javnih kupatila, te 12 metara visoki Trajanov slavoluk sagrađen od peščenjaka.
Tu je i Kapitolinski hram posvećen Jupiteru, koji po veličini ne zaostaje za Panteonom u Rimu, a iz kasnijih vremena datira hrišćanska bazilika sa heksagonalnom krstionicom.
