“U pitanju je veoma čudna transakcija gdje će Aerodromi CG uplatiti pet miliona eura UNDP-u, da UNDP organizuje tender za nabavku opreme i izgradnju privremenih objekata na aerodromima. Ova transakcija se vrši bez odluke borda direktora kao donacija UNDP-u, a ugovori koje su sklopili Aerodromi ne obezbjeđuju ni minimalnu zaštitu interesa države Crne Gore.”
Medojević navodi da je još 2018. godine dokumentaciju o ovom slučaju predao tadašnjem Vrhovnom državnom tužiocu Ivici Stankoviću, ali da je – kao i danas – iz tužilaštva stigla samo tišina.
“Ni ‘oslobodioci’, koji su navodno došli da raskrinkaju prethodni režim, nijesu pitali šta se desilo sa milionima koje je bivše rukovodstvo uplatilo UNDP-u – agenciji UN koja se ne bavi izgradnjom, niti izborom izvođača.”
Posebno upozorava na strateške greške u upravljanju aerodromima:
“Samo nesposobne i podaničke vlasti daju ovakve monopolske kompanije strateškog značaja kroz koncesije strancima. To, naravno, ne znači da Aerodromima treba upravljati kao do sada – kao mehanizmom za pljačku države kroz korupciju.”
Medojević tvrdi da je sukob oko koncesija suštinski sukob oko provizija i ličnih interesa:
“Očigledno je da su premijer i njegov ministar ‘ugovorili’ isti posao sa dvije različite firme, što je dovelo do ozbiljnog sukoba.”
Zabrinjava i pozadina potencijalnog koncesionara:
“Prema mojim saznanjima, iza tzv. američko-luksemburške firme krije se albanska kompanija koja upravlja aerodromom u Tirani. Predaja crnogorskih aerodroma njihovom direktnom konkurentu u regionu je ne samo glupa, već i izrazito opasna po interese turizma i avio-saobraćaja u Crnoj Gori.”
Zbog sumnji u visoku korupciju, Medojević traži odlučnu institucionalnu reakciju:
“Zbog ozbiljnih optužbi koje je navela i IFC – organizacija iz sistema Svjetske banke – poništenje tendera je najmanje loše rješenje. U normalnoj pravnoj državi, rad tenderske komisije i njene odluke morale bi biti predmet istrage GST i SPO jer se radi o korupciji sa nesagledivim posljedicama po državu!”
