Njemačka ekonomija u poslednje vrijeme „gubi dah“, smatraju analitičari i navode da će posledice osjetiti cijela Evropa i postavljaju pitanje da li je Njemačka ekonomski „bolesnik Evrope“.
Blumberg se pita da li je Njemačka „ponovo bolesnik Evrope“, navodeći da slaba potražnja u Kini, najvećem svjetskom tržištu za auto-industriju, značajno utiče na posrtanje njemačke privrede.
Šef Mercedesa Ola Kalenius je, ipak, „oprezni optimista“ povodom budućnosti, kao i finansijski direktor (CFO) kompanije Folksvagen Arno Antlic, ali njemačku industriju ugrožavaju visoke cijene energije koje utiču na proizvodnju. Američki Zakon o smanjenju inflacije je naveden kao posebna pretnja za njemačku privredu, a vlada strah da će njemačke kompanije sve više razvijati svoj biznis u drugim zemljama i pod povoljnijim uslovima.
Takođe, briselski list Politiko smatra da Njemačkoj prijeti deindustrijalizacija, nazivajući tu zemlju „pojasom rđe na Rajni“. Stručnjaci smatraju da trenutna njemačka recesija nije samo „tehnička“, već da predstavlja suštinski ekonomski preokret koji će potresti cijelu Evropu, s obzirom na stalni pad novih stranih investicija.
Kako navodi Politiko, njemački hemijski gigant BASF sa tradicijom dužom od 150 godina nedavno je uložio 10 milijardi dolara u izgradnju najsavremenijeg kompleksa u Kini. BASF je istovremeno najavio zatvaranje fabrike đubriva u Ludvigshafenu i drugih objekata u Njemačkoj, što je dovelo do otpuštanja oko 2.600 ljudi.
– Sve smo više zabrinuti za naše domaće tržište – rekao je izvršni direktor BASF-a Martin Brudermiler u aprilu, napominjući da je kompanija prošle godine izgubila 130 miliona evra u Njemačkoj.
Kompanije u Njemačkoj se suočavaju sa „toksičnim koktelom visokih cijena energije, nedostatkom radnika i gomilom birokratije“, što ih navodi na napuštanje zemlje.
Teško je izbeći zaključak, kako je navedeno, da Njemačka ide ka mnogo dubljem ekonomskom padu. Nezaposlenost je u junu porasla u odnosu na prethodnu godinu za oko 200.000 osoba bez posla.
Ukupna stopa nezaposlenosti i dalje je niska i iznosi 5,7 odsto, a broj slobodnih radnih mesta je skoro 800.000, ali njemački zvaničnici se pripremaju za još loših vijesti.
Prije skoro 20 godina, Njemačka je prevazišla svoju reputaciju „bolesnog čovjeka Evrope“ paketom ambicioznih reformi tržišta rada koje su oslobodile njen industrijski potencijal.
Rast je bio vođen snažnom potražnjom za njemačkim mašinama i automobilima iz Kine, a Berlin se oslanjao i na nisku cijenu energenata iz Rusije.
Vremena procvata su „uljuljkala“ njemačke lidere u lažni osjećaj sigurnosti, što se sada ovoj zemlji vraća kao bumerang. Eksperti smatraju da oslanjanje Njemačke na industriju čini tu zemlju posebno ranjivom.
Sa izuzetkom proizvođača softvera SAP, njemački tehnološki sektor u suštini ne postoji, a proizvodnja čini oko 27 odsto njene ekonomije, u poređenju sa 18 odsto u SAD. Srodni problem je to što su najvažniji industrijski segmenti Njemačke – od hemikalija preko automobila do mašina – ukorijenjeni u tehnologijama 19. vijeka.
Mnogi od njih su postali zastarjeli, na primjer motor sa unutrašnjim sagorijevanjem, ili su jednostavno preskupi za proizvodnju u Njemačkoj.
– Berlin nema šta da ponudi u bilo kom od najvažnijih sektora orijentisanih na budućnost – rekao je šef njemačkog ekonomskog instituta DIW Marsel Fračer. Njemačkoj preti deindustrijalizacija, a njeni dugoročni efekti se najbolje vide u američkom „Rasti beltu“ (pojasu rđe) ili britanskom Midlendu – nekada uspješnim industrijskim regionima koji se nikada nisu oporavili od posledica pogrešne politike. U slučaju Njemačke, ove posledice bi pogodile cijelu Evropu, zaključuje se u analizi.
