„Zapad smatra da je predsjednik Aleksandar Vučić važan sagovornik. Vladimir Putin bi zbog toga trebalo da bude srećan“, piše njemački magazin Špigel.
„On je, nema sumnje, veliki državnik. Predsjednik Srbije visok je skoro dva metra. Samo se u razgovoru Aleksandar Vučić ponekad pretvara da je manji nego što jeste. (…) Predsjednik sebe vidi kao garanta mira na Zapadnom Balkanu, ali svako ko razumije srpski, čita između redova i prati agitaciju privatnih TV-emitera lojalnih režimu doći će do drugog zaključka: recimo da Vučić ima sve što je potrebno da bude palikuća.“
Ovako počinje veoma opširan članak pod naslovom „Lutkar iz Beograda“ objavljen u štampanom izdanju nedeljnika Špigel, a koji potpisuje novinar Valter Majer.
Autor podsjeća da „desetine hiljada ljudi već mjesecima u Beogradu i drugim gradovima Srbije protestuju protiv autokratskog predsjednika“.
„Spoljnopolitički kurs beogradskog lutkara je kao hodanje po užetu“, piše list.
„Proklamovani su odnosi sa Briselom i Vašingtonom, ali njeguju se i oni sa Pekingom i Moskvom. Beograd se do danas nije pridružio sankcijama Rusiji. Umjesto toga, raste uznemiravanje ruskih opozicionara koji su izbjegli u Srbiju.“
„Generalno, stvari u regionu su u posljednje vrijeme izmakle kontroli“, ocjenjuje njemački magazin. „Na Kosovu su pripadnici srpske manjine lojalni Vučiću onesposobili desetine vojnika Kfora, u Bosni se najavljuje referendum o otcjepljenju većinski srpskog dijela Republike Srpske, a u Crnoj Gori, članici NATO, više prosrpskih snaga sprema se da preuzmu kormilo vlade.“
Da li Moskva koristi Vučića kao oruđe u nastojanju da razmirice proširi van Ukrajine, u srce Evrope, pita se autor – i nudi sljedeći odgovor:
„Ankete među ruskom pravoslavnom braćom u Srbiji to potvrđuju. Iako ta balkanska država pregovara sa Briselom već gotovo deset godina, više od polovine građana na referendumu bi se izjasnilo protiv članstva u EU, a 45 odsto ispitanika Putina opisuje kao najboljeg i vrhunskog svjetskog političara. Prati ga – na znatnoj udaljenosti – šef kineske države Si Đinping.“
„Vučić sebe vidi kao zastupnika svih Srba, uključujući i onih koji žive u Bosni i Hercegovini, Crnoj Gori i na Kosovu. Centralnu ulogu u njegovim proračunima ima moćna Srpska pravoslavna crkva koja gvozdenim klještima drži 15 miliona pravoslavnih Srba širom svijeta. Zbog toga Vučić hvata u zamku sveštenstvo koje je devedesetih bilo kritički orijentisano prema velikosrpskom despotu Slobodanu Miloševiću – u čije vrijeme je Vučić bio na službi kao ministar informisanja.“
„Ako želite da steknete predstavu o osjećaju misije predsjednika i velikog dijela srpske elite, dovoljno je da pogledate ogromne razmjere Sabornog hrama Svetog Save u srcu Beograda“, piše njemački novinar podsjećajući da je ruski Gazprom finansirao izradu mozaika u hramu, a da je „predsjednik Srbije stajao na straži kada je Putin 2019. došao da u lik Iskupitelja gurne tri crvena, bijela i plava kamenčića – u bojama i ruske i srpske trobojke.“
„Kad god je pod unutrašnjim političkim pritiskom, Vučić kao da pušta sa uzice svoje nasilne pristalice na sjeveru Kosova većinski naseljenom Srbima“, navodi list.
„Kosovo je Gordijev čvor u tkivu Evrope i Vučićev adut u pokeru za vlast i sinekuru na Balkanu“, piše Špigel. „Legije visokih diplomata u ime Brisela ili Vašingtona nisu uspjele da riješe taj problem, a Vučiću ne pada na pamet da se ispod cijene odrekne tog svog pregovaračkog uloga.“
„Za našu crkvu Kosovo je važno koliko i Vatikan za katolike“, prenosi Špigel i riječi patrijarha Porfirija koje je izgovorio za Vidovdan u manastiru Gračanica.
„Scenografija je nestvarna: zaklonjen iza zidina manastira iz 14. vijeka, na srpskom ostrvu okruženom albanskim selima, patrijarh sjedi čuvan od policajaca i vojnika Kfora. I poziva na mir među narodima koji Vučić redovno ugrožava iz Beograda – bilo time što dozvoljava srpskim trupama da napreduju do granice sa Kosovom, bilo da svog albanskog pregovaračkog partnera, premijera Aljbina Kurtija, vrijeđa kao ’teroristički ološ’.“
Kada je riječ o Bosni i Hercegovini, Špigel podsjeća da se Vučić 2015. godine, tada kao premijer Srbije, lično pojavio u Memorijalnom centru Potočari kod Srebrenice.
„Tu je sahranjeno gotovo 7.000 muslimana koje su ubili srpski vojnici i pripadnici paravojske. Vučić je pod policijskom zaštitom morao da bježi od gnijevnih rođaka žrtava“, piše list.
„Uz Vučićev blagoslov, negiranje genocida je sada postalo institucionalno. Velikosrpska ideologija je živa, samo je promijenila ime i sada se zove ’Srpski svet’“, citira njemački magazin riječi Hasana Hasanovića koji je kao mladić preživio masakr, a danas radi u Memorijalnom centru.
Kaže da onaj ko negira genocid, negira i „da iza tog masovnog ubistva stoje srpska država i njene institucije“.
Špigel ocjenjuje da je sa Sporazumom o saradnji Srbije i Republike Srpske u oblasti obrazovanja i kulturne politike, Vučić 2020. „podmetnuo još jednu eksplozivnu napravu“.
Nejasno je, navodi se, „da li će i kada predsjednik RS Milorad Dodik ozbiljno shvatiti svoj plan da razbije Bosnu i Hercegovinu – taj geopolitički eksperiment, kako joj se on ruga – otcjepljenjem Republike Srpske.“
„Vučić govori o ’velikoj i ozbiljnoj krizi’ u susjednoj zemlji, ne navodeći kako namjerava da doprinese smirivanju tenzija. Na sastanku održanom 20. jula u Beogradu, kojem su prisustvovali patrijarh, on i Dodik, razgovarano je, kako se navodi, o pitanjima od ’nacionalnog značaja za srpski narod’. Zvuči kao da znaci ukazuju na oluju“, piše njemački magazin.
U Crnoj Gori je njemački novinar razgovarao sa sveštenikom Mijajlom Backovićem.
Predstavio ga je kao veterana 63. jugoslovenske padobranske brigade iz kosovskog rata, a naveo je i njegov nadimak: „crnogorski Rambo“.
Backović je, piše list, „učestvovao u osnivanju Balkanskih kozaka na Jadranu, održava kontakt sa motociklističkim bandama ’Noćnih vukova’ povezanih s Kremljem i redovan je gost u Rusiji. Čak je vladaru Kremlja ponudio sopstveni plac na Jadranu, u slučaju da Putin poželi da napusti Moskvu na neko vreme.“
„Neću da budem dio ’Srpskog sveta’ kakav želi gospodin Vučić u Beogradu, jer mi Crnogorci volimo slobodu, ne ljubimo lance“, citira list Backovića.
„Međutim, prema Backoviću, nesporno je ’da je Crna Gora u suštini etnički srpska država’. U posljednjim anketama, 32 odsto stanovništva izjasnilo se kao Srbi.“
„Beogradska računica je sljedeća“, zaključuje njemački magazin: „što je više etničkih Srba u Crnoj Gori po statistici, to je veće opravdanje da ih zaštitimo i da se pitamo o njihovoj sudbini. Taj strateški pristup Putin je nasilno demonstrirao na primjeru ruskih građana u Gruziji, Donbasu i na Krimu“, zaključuje Špigel.
