Eho govora predsjednika Republike Srbije Aleksandra Vučića čuje se danas u skoro svim srpskim i regionalnim medijima. Tako je i u Crnoj Gori, a i kako bi drugačije? Predsjednik Srbije značajan dio govora mobilisao je u odbranu prava Srba u Crnoj Gori, kritikujući nuspojave nove crnogorske političke situacije u kojoj novost nije jedino to što Srbi ponovo ne mogu u vladu.
Važan trenutak Vučićevog govora je dekonstruisanje jednog fenomena koji se odnosi na propagande političke i medijske podvale.
“Zamislite postoje bosanski Srbi, hrvatski Srbi, crnogorski Srbi. Ako je to već tako a ja ne mislim da je moguće da tako nešto postoji a što onda nije postojao srpski Hrvat, srpski Bošnjak, srpski Slovenac, srpski Crnogorac… Nikada to nijeste mogli da čujete ni od koga i ni na kojem mjestu”.
Muk. I tišina. Iliti šah – mat.
Čak ni dežurni internet kritičar lika i djela prvog čovjeka Srbije, nemaju komentar, nemaju potez.
Podsjetimo se zajedno kako je ministar vanjskih poslova iz Vlade Zdravka Krivokapića, za doba svog mandata, nazvao Srbe u Crnoj Gori “crnogorskim građanima srpskog nacionalnog predznaka”.
Čovjek je upotrijebio pet riječi ne bi li preskočio jednu sa četiri slova. SRBI.
Zato Vučićevo “rešavanje propagande” dolazi u pravi momenat i pogađa suštinu kontradikcije. I dok Srbiji spočitavaju razne asilimacije, diskriminacije i ostale manipulacije, očito su baš Srbi izloženi udarima svega navedenog. Njihov moto je očigledno: Optužimo Vučića, okrivimo Srbiju, za sve ono što činimo mi”. Mislili su da će Andrićev venac i ostale adrese ćutati kao u jednom periodu što su činili. No ovoga puta su se prevarili. Odgovora ima. I ima ko da im taj odgovori saopšti. Bez kalkulacije. Direktno. I tačno.
Predsjednik Srbije osvrnuo se i na proces formiranja vlade u Crnoj Gori, u okviru kojeg se srpskim predstavnicima ponovo osporava učešće u procesima odlučivanja. Nisu dovoljno ubjerljivi u tome da ne vole Kosovo i Metohiju, da mrze Beograd…I da se mi ne lažemo, Vučić je u pravu. Odnos Srba u Crnoj Gori prema Beogradu, osnovna je i glavna, prva i poslednja linija “nepodobnosti” za učešće u vlasti. Prihvatljivi su Srbi, ali samo ako su crnogorski, hrvatski, bosanski… samo ako nisu svoji. A svi ostali su prihvatljivi takvi kakvi jesu, samo da nisu srpski.
I zato, i opet, da se ne lažemo: Vučić je pogodio suštinu.
A dobar govor daleko se čuje.
