U noći 30/31. maja 1999. godine NATO avioni su bombardovali područje opštine Surdulica sa četiri projektila velike razorne moći. Pogođena je specijalna bolnica za plućne bolesti „Sanatorijum“ u jugoistočnom dijelu Surdulice.
Dva projektila su direktno pogodila paviljon u kome su bile smještene izbjeglice iz bivše Republike Srpske Krajine, a jedan je pao u paviljon staračkog doma. Znatno je oštećen i paviljon sa plućnim bolesnicima. U tim objektima poginulo je 19 osoba dok ih je više desetina povređeno.
Djelovi njihovih tijela nekoliko dana su izvlačeni iz ruševina i skupljana sa okolnih stabala i vršena njihova rekonstrukcija radi identifikacije po pripadnosti određenoj osobi do prepoznatljivosti. Međutim, dejstva bombardovanja su bila toliko razorna da je kompletno uništen anatomski sastav kako čvrstih tako i mekih tkiva za nekoliko tijela zbog čega su, uprkos upornosti i želji patologa, troje izbjeglica ostali neidentifikovani: Manojlović Milica i braća Rade i Milenko Malobabić.
Njihovi životi postadoše „kolateralna šteta“ u „humanitarnoj misiji“ apsurdnog i ciničnog naziva „Milosrdni anđeo“, navodi se u saopštenju Dokumentaciono informacionog centra „Veritas“.
I identifikovani i neidentifikovani posmrtni ostaci izbeglica sahranjeni su na Masuričkom groblju u Surdulici, daleko od njihovog zavičaja u Lici i na Kordunu, kog su napustili u avgustu 1995. godine spasavajući glave pred hrvatskom vojskom u akciji podkodnim nazivom „Oluja“ na zapadne djelove RSK, koji su se u to vrijeme nalazili pod zaštitom mirovnih snaga UN-a.
Za oteti zavičaj i izgubljene živote izbjeglica iz Like i Korduna i staraca iz okolice Surdulice još niko nije odgovarao.
