Komentarišući izbore koji su za nama politikolog Predrag Zenović je kazao da je BS stranka koja je postigla najveći uspjeh na izborima a da je URA više nanijela štete nego koristi Demokratama.
Ko je najveći dobitnik, a ko gubitnik izbora?
„Nesumnjivo najbolji rezultat ostvario je BS. Pokazalo se da je i ta stranka profitirala od pada DPS-a, budući da je prema istraživanjima veliki procenat onih koji se nacionalno izjašnjavaju kao pripadnici bošnjačkog naroda davao podršku DPS-u.
Naravno, za PES je ovo odličan rezultat, očekivan, sve projekcije koje su išle preko ostvarenog rezultata bile su nerealne i bazirale su se na pretpostavljenom efektu rasta i uspjehu Jakova Milatovića, ali nisu uvažile specifičnost predsjedničkih izbora.
Aferom “Do Kvon” premijer u tehničkom mandatu nanio je štetu i svojoj koaliciji, ali nesumnjivo i PES-u, budući da je u aferi “državljanstvo” Spajić izgubio uvjerljivost i kredibilnost u odbrani od optužbi takvog i sličnog tipa. S druge strane, mislim da je Abazović ulaskom u aranžman sa Demokratama osigurao željeni ishod, iako nije ostvaren sinergijski efekat, posebno ne za Demokrate.
ZBCG i DPS su konsolidovali pozicije, uprkos projekcijama o padu, i ostaju vrlo relevantni u partijskom i parlamentarnom životu Crne Gore.
Parlamentarni izbori 2020. i predsjednički 2023. bili su i tematski i ideološko-programski, strateški važni i zato su bili mobilišući za birače opozicionog anti-DPS i anti-Đukanović političkog rezona. Ovi izbori nisu imali takav karakter i nosili su sa sobom izvjesnost stožera i vlasti i opozicije – PES-a i DPS-a. Konačno, razloge treba tražiti i u zasićenosti izbornim ciklusima, kratkoj kampanji, dosta trivijalnoj komunikaciji s biračima i dominaciji programskih socio-ekonomskih tema oko kojih postoji načelni konsenzus, što je moglo da djeluje demotivišuće za birače“, kazao je Zenović.
Šta o političkoj sceni govori to što su parlamentarni status izgubile neke nekad važne stranke, prije svega Pokret za promjene (PzP) i Socijaldemokratska partija (SDP)?
Crna Gora je u fazi tranzicije partijskog sistema iz sistema s dominantnom partijom u klasični višepartijski sistem s novim akterom koji je ostvario vanredan rezultat i pokazao se kao prvi na spektru lijevih politika, socio-ekonomskih tema.
PzP u kratkoj kampanji nakon dugog perioda u koaliciji u kojoj nije imao najjači glas, u ovom kontekstu, nije mogao da se nada uspjehu. To je kadrovska partija s ekspertsko-reformskom agendom, ali u međuvremenu je učinjeno malo da se ona idejno i kadrovski osvježi.
SDP je prolazio kroz programske i liderske izazove, to je partija koja je inicijalno bila i reformsko, građansko i lijevo jezgro crnogorske politike, antiratna partija, koja se u važnim tačkama crnogorske politike pokazala kao transforomaciona – sposobna da nametne agendu i strateški pravac. Međutim, decenijska podrška DPS-u, kriza liderstva i za lijevu partiju neprihvatljivo skretanje udesno i nacionalnu retoriku, vjerovatno su uticali na postepenu demotivaciju glasača.
