Ustavni sud je, prvi put u istoriji, utvrdio da je država povrijedila jednom građaninu pravo na život, zbog pogrešno postavljene ljekarske dijagnoze.
On je samoinicijativo pošao u Njemačku, gdje je dobio potpuno drugu dijagnozu a onda tražio od Fonda zdravstva da mu refundira liječenje, što je odbijeno.
Ova presuda mogla bi da bude prekretnica u pogledu načina ostvarivanja zdravstvene zaštite građana u zemlji i inostranstvu.
Prva presuda Ustavnog suda koja se odnosi na povredu prava na život, pacijentu kojem je u Kliničkom centru Crne Gore (KCCG) postavljena pogrešna dijagnoza.
Njegovi zdravstveni problemi počeli su 2012., kad je imao visoku tempraturu i loše nalaze krvi, nakon čega je do 2014. periodično imao prehlade i sve vrijeme povećani CRP i sedimentaciju.
Pošto se fizički osjećao dobro, obrazloženje ljekara bilo je da ima urođen povećan broj leukocita. 2015. godine stanje mu se pogoršalo, kada je stalno imao temperaturu i iskašljavanje sa sukrvicom, a ljekari su tada rekli da je sezona gripa i da treba da ga „preleži“.
On tada insistira da mu snime pluća kada mu je na skeneru lociran tumor, pa je poslat u bolnicu u Brezoviku. On, međutim, samoinicijativno i bez uputa Fonda zdravstva, odlazi na liječenje u Njemačku, gdje mu je na Klinici u Flensburgu ustanovljena potpuno druga dijagnoza – „klasični Hočkinov limfom“, od koga je tamo i izliječen.
Troškove liječenja u Njemačkoj od preko 25 hiljada eura sam je platio a onda tražio od Fonda zdravstva da mu ih refundira. Fond je to odbio kao i svi sudovi koji su smatrali da se nije radilo o hitnoj medicinskoj pomoći licu koje se zateklo u inostranstvu.
Ustavni sud je, međutim, na kraju presudio da su drugi sudovi propustili da utvrde – da li su troškovi liječenja u inostranstvu bili od vitalnog interesa za zaštitu njegovog života. Predmet je vraćen na ponovno odlučivanje.
„U konkretnom slučaju, u ponovnom postupku, sudovi, treba da utvrde da li je podnosilac koji se žali na povredu prava na život bio „potencijalna” žrtva kršenja prava na život, uslijed postavljene dijagnoze, ispitujući balans između suprostavljenih interesa u konkretnom slučaju, a to su vitalni interes podnosioca, koji se manifestuje kroz pravo na zdravstvenu zaštitu i javni interes za poštovanjem pravno propisanog puta za ostvarivanje prava na refundaciju troškova liječenja“, saopšteno je iz Ustavnog suda.
