Zao glas Đurišića nije posljedica fabrikovane legende, već odjek njegovih nasilnih kampanja, kaže istoričar Milan Radanović;
Iz MCP nisu odgovorili „Vijestima“ kako Joanikije gleda na Đurišićevu saradnju s okupatorskim snagama
Šefovi države, Skupštine i Vlade Jakov Milatović , Andrija Mandić (Nova srpska demokratija) i Milojko Spajić (Pokret Evropa sad) još ćute o izjavi mitropolita crnogorsko-primorskog Joanikija da je četnički vojvoda i ratni zločinac Pavle Đurišić bio „veliki junak nepobjedivog karaktera“.
Oni juče nisu odgovorili na pitanja „Vijesti“ kako gledaju na poruke poglavara Mitropolije crnogorsko-primorske (MCP) Srpske pravoslavne crkve (SPC), te da li ih smatraju istorijskim revizionizmom i osuđuju.
Milatović, Mandić i Spajić važe za političare bliske SPC-u.
Joanikije je u subotu, 3. maja, služio liturgiju u crkvi Preobraženja Gospodnjeg u Lijevče polju, u bosansko-hercegovačkom entitetu Republika Srpska (RS), gdje je kazao da se Đurišićevo junaštvo u bici u tom mjestu „može porediti s junaštvom Pavla Orlovića „, te da je, „napadnut od udruženih neprijateljskih snaga“, tu „doživio privremeni poraz“.
„Izgubio je dobar dio vojske, najveći i najljepši junaci koji se mogu uporediti s Milošem Obilićem , Kosančić Ivanom , Toplicom Milanom , baš ovdje, u mjestu koje se zove Razboj, a krvavo razbojište naše traje vjekovima, od Kosova polja krvavoga…“, saopštio je.
Istoričar zaposlen u Arhivu Srba u Zagrebu Milan Radanović rekao je „Vijestima“ da Joanikijeva izjava predstavlja nedopustivu rehabilitaciju istorijske ličnosti koja je igrala vrlo negativnu ulogu tokom Drugog svjetskog rata u Jugoslaviji i Crnoj Gori, i čije spominjanje i danas izaziva zazor kod mnogih stanovnika Crne Gore, ali i šire.
Pavle Đurišić je i danas, prema njegovim riječima, personifikacija četničkog nasilja i kolaboracije. On to, kaže Radanović, nije postao kao žrtva propagande pobjedničke strane, „odnosno njegov zao glas nije posljedica nekakve fabrikovane crne legende“, već je, napominje, odjek izuzetno nasilnih kampanja koje su četnici pod Đurišićevom komandom sproveli, naročito januara i februara 1943.
„Naime, u tom razdoblju su Đurišićevi četnici izvršili nasilne upade u većini muslimanskih sela bjelopoljskog sreza, te u skoro svim muslimanskim selima pljevaljskog i pribojskog sreza. Tokom tih upada izvršeno je neselektivno ubijanje lokalnog stanovništva u svim naseljima u koja su izvršili upade, sva ta sela su opljačkana i spaljena, a svo ili skoro svo muslimansko stanovništvo koje nije izbjeglo ubijeno je bez milosti. Mnoge žrtve su pobijene na izrazito surov način: usljed mučenja, kolektivnim spaljivanjem, a mnoge žene su silovane. Veliku većinu žrtava u tim pohodima Đurišićevih četnika činili su žene i djeca. Spiskovi žrtava u ta tri sreza sadrže imena više stotina djece do jedne ili dvije godine starosti“, navodi sagovornik.
Radanović objašnjava da su mnoge muslimanske porodice izgubile više članova, nerijetko pet, šest ili više ukućana, te da je Đurišić najodgovorniji za ova zvjerstva „jer nema sumnje da ih je on naredio“.
„Budući da su se dogodila u svim mjestima u kojima su izvršeni upadi njegovih ljudi, tokom obje operacije (i tokom januarske, i tokom februarske operacije) i budući da se tokom februara 1943. u pljevaljskom i pribojskom srezu (te u pograničnim selima u susjednim bosanskim srezovima) ponovilo isto ono što se januara 1943. odigralo u bjelopoljskom srezu“, napominje on.
Iz MCP nisu odgovorili „Vijestima“ kako Joanikije gleda na Đurišićevu saradnju s okupatorskim snagama u Drugom svjetskom ratu.
Sveštenik MCP Gojko Perović rekao je juče, govoreći o Joanikijevoj izjavi, da mediji „prenose i naglašavaju problematične i dvosmislene stvari, a one lijepe zaobilaze“.
„Govorio je i o četničkim zločinima, o potrebi da se svi zločini ispitaju“, saopštio je on „Pobjedi“.
U beranskom selu Gornje Zaostro 2002. postavljen je postament Đurišiću, a 2013. i spomen-kompleks, ali su oboje ubrzo nakon postavljanja srušeni. Tzv. Vojvodski savjet ujedinjenog ravnogorskog pokreta 2017. pokrenuo je inicijativu da se Đurišiću podignu spomenici u Beranama i Zaostru, a 2019. je aktuelni potpredsjednik Vlade Budimir Aleksić (Nova srpska demokratija), a tada poslanik, pozvao Dragoslava Šćekića (Socijalistička narodna partija), u tom trenutku prvog čovjeka Berana, da ta opština podigne spomenik četničkom vojvodi.
U avgustu 2022, episkop budimljansko-nikšićki Metodije držao je u Zaostru parastos Đurišiću i vođi četničkog pokreta Dragoljubu Mihailoviću .
Joanikije je na liturgiji u Lijevče polju kazao i da se u bici u tom mjestu „veliki junak Pavle Đurišić“ našao u teškom položaju, jer je „u tom trenutku s jedne strane ima narod, nejač, bolesnike i ranjenike“, a s druge Sekulu Drljevića , „s kojim treba da pregovara“.
„Sva muka narodna pala je na njegova pleća… Sekula Drljević je takvog junaka prelastio, da pristupi pregovorima, jer nije bilo drugačijeg načina da se Pavle savlada. Borio bi se on koliko je god bio već odsječenih krila i pored toliko gubitaka svoje vojske, ali mislio je da po svaku cijenu spasi narod, nejač, žene, djecu i starce…“, naveo je.
Milan Radanović kaže da je Joanikijeva izjava nastavak sličnih izjava visokih predstavnika SPC u Crnoj Gori kad je riječ o njihovom tumačenju Drugog svjetskog rata. Slične izjave je, podsjeća, davao i prethodni mitropolit, Amfilofije , kao i sadašnji episkop budimljansko-nikšićki.
„Četnici su njihovi istorijski favoriti, bez obzira na neizbrisivo krvav trag koji su ostavili u istoriji i bez obzira na sraman trag kolaboracije. Takvim izjavama nanosi se ne samo šteta crnogorskom društvu koje je opterećeno raznim političkim i, posebno osjetljivim, identitetskim podjelama, već i samoj crkvi“, konstatuje sagovornik.
Iz većine vladajućih partija bliskih SPC-u, Pokreta Evropa sad (PES), Nove srpske demokratije i Demokratske narodne partije, nisu „Vijestima“ odgovorili kako tumače Joanikijevu izjavu, da li je osuđuju i smatraju revizionizmom.
Predsjednica Asocijacije žena PES-a Jovana Dragović izjavila je juče u emisiji „Boje jutra“ na Televiziji Vijesti da „podjele na partizane i četnike nakon 80 godina mogu odgovarati samo onima koji su 30 godina vladali na tim podjelama“.
Iz Demokrata je „Vijestima“ rečeno da oni ne komentarišu stavove vjerskih zajednica, dodajući da to nisu radili ni ranije. Poručili su da je to pitanje autonomije MCP, te da oni „duboko poštuju princip odvojenosti vjerskih i državnih struktura“.
„Kao politički subjekt nijesmo nikad pozitivno govorili o bilo kom pojedincu s različitih vremenskih distanci, ideoloških, vjerskih, političkih, nacionalnih strana, kom se pripisuje bilo koji zločin. Crnoj Gori ne treba hijerarhija ni žrtava, ni krivaca. Treba joj istina, izrečena jednim aršinom, za sve“, kazali su.
Iz Socijalističke narodne partije (SNP) listu su rekli da ne žele da komentarišu Joanikijevu izjavu.
Najjača opoziciona stranka, Demokratska partija socijalista, osudila je Joanikijevo veličanje Đurišića, navodeći da je to „uvreda žrtvama fašizma“ i nastavak pokušaja prekrajanja istorije.
Na sličnom fonu bila je i poruka Građanskog pokreta URA, dok je poslanica Bošnjačke stranke Kenana Strujić Harbić saopštila da je ideologija koja pokušava da od „zlikovaca napravi uzore i junake siromašna, beskrupulozna, nemoralna i osuđena na propast“.
Predsjednik Socijaldemokratske partije Ivan Vujović poručio je da je „najveći promoter zločinačke ideologije etničkog čišćenja, uz Dražu“, za Joanikija heroj, a iz Stranke evropskog progresa nekadašnjeg premijera Duška Markovića su istakli da je slavljenje Đurišića „direktan napad na ustavni poredak“.
Milan Radanović je rekao da, osim nasilnih kampanja iz januara i februara 1943, o Đurišićevoj komandnoj odgovornosti svjedoče i neki dokumenti četničkog porijekla.
„Primjera radi, Đurišić je 8. februara 1943. izdao naređenje zapovjednicima četničkih jedinica na terenu, u kom stoji sljedeća rečenica: ‘Skrenuti pažnju starešinama na obezbeđenje od r. Drine, a izdati pored toga naređenje da pojedinim odelenjima prokrstare okolni teren i unište sav muslimanski živalj na koji naiđu'“, navodi sagovornik.
On dalje kaže da je Đurišić 11. februara 1943. uputio naređenje komandantima svih jedinica JVuO (Jugoslovenska vojska u otadžbini) koje su uzele učešća u februarskoj operaciji pod nazivom „Čišćenje i organizovanje zauzete teritorije u poslednjoj akciji“. U uvodnom dijelu naređenja, Đurišić, prema riječima Radanovića, ističe da je naređenje izdao, između ostalog, „da bi izvršila organizacija na toj teritoriji i uništili i poslednji ostaci Muslimana“.
„U nastavku dokumenta Đurišić ponavlja sličnu formulaciju: ‘Najenergičnije nastojati da se sve zauzete teritorije što pre potpuno očiste od Muslimana.’ Oba dokumenta se čuvaju u Vojnom arhivu u Beogradu i poznata su u istoriografiji. Ubrzo nakon drugog Đurišićevog naređenja, trupe pod njegovom komandom su se vratile iz Podrinja u pribojski i pljevaljski srez i započele upade u sela koja su mimoišli u početnom dijelu operacije, ali su započele i potjeru za muslimanskim civilnim zbjegovima. U tim okolnostima, van borbenih dejstava, u pribojskom srezu je ubijen najveći broj Muslimana tokom februara 1943“, napominje sagovornik.
On navodi da je, budući da je istraživao zločine četnika u pribojskom srezu tokom februarske oparacije, u pojedinim selima ubijen trocifren broj stanovnika, što je, konstatuje, za neka od tih sela značilo trajnu demografsku katastrofu.
„Sela su i ekonomski uništena jer su opljačkana i popaljena. Njihovi stanovnici su se vratili u zavičaj tek nakon okončanja rata“, dodaje.
Radanović podsjeća i na „dobro poznati“ Đurišićev izvještaj Draži od 13. februara 1943, „koji su pojedini pročetnički istoričari i istraživači bezuspješno pokušali da ospore“. U tom izvještaju, kaže Radanović, Đurišić navodi sljedeće: „Za vreme operacija se pristupilo potpunom uništavanju muslimanskog življa bez obzira na pol i godine starosti. Žrtve. Naše ukupne žrtve su bile 22 mrtva od kojih dva nesretnim slučajem i 32 ranjena. Kod muslimana oko 1.200 boraca i do 8.000 ostalih žrtava: žena, staraca i dece.“
„Iako su brojevi ubijenih uveličani u odnosu na realan broj, taj dokument predstavlja potvrdu Đurišićeve komandne odgovornosti za taj strašni i dobro isplanirani zločin. Sličan izvještaj, s realnijim brojevima ubijenih Muslimana, Đurišić je uputio Mihailoviću i nakon okončanja januarske operacije u bjelopoljskom srezu. Oba ta dokumenta ukazuju i na odgovornost generala Mihailovića“, podvlači istoričar.
On navodi da je drugi važan element negativne istorijske uloge Pavla Đurišića – vojna kolaboracija s italijanskim i njemačkim okupatorom. Ona je, tvrdi, odlično dokumentovana upravo italijanskim i njemačkim izvorima, i o njoj je, dodaje, na osnovu „izvora okupacione provenijencije“ pisao nemali broj istoričara, počev od Radoja Pajovića pa do, u novije vrijeme Milutina Živkovića.
Prema njegovim riječima, taj segment Đurišićeve biografije i istorijske odgovornosti ne poriču čak ni oni koji vrše njegovu istorijsku i društvenu rehabilitaciju, „iako skoro uvijek banalizuju kolaboraciju s Italijanima i ignorišu kolaboraciju s Njemcima“.
„Snage pod Đurišićevom komandom su tokom najvećeg dijela rata snabdijevane oružjem, municijom, ratnom opremom i drugim potrepštinama od okupatora – za potrebe vođenja borbe protiv partizanskog pokreta. Time je počinjen ne samo etički prekršaj saradnje s okupatorom koji je izvršio zvjerstva nad stanovništvom Crne Gore i Jugoslavije – neki od najbrutalnijih zločina italijanskog i njemačkog okupatora na tlu Jugoslavije dogodili su se upravo u Crnoj Gori – već je okupatoru omogućeno da se što duže zadrži na strateški važnom području“, konstatuje Radanović.
Vjerski analitičar iz Beograda Vladimir Veljković ocijenio je da je Joanikijeva izjava revizionistička, rekavši da nije jasno zašto je Đurišić „junak“, kad bi, navodi, trebalo da je poznato da se nije istakao u borbi protiv okupatora, već protiv pripadnika drugih naroda i narodnooslobodilačkog pokreta.
„Osoba s karakterom sigurno ne bi sarađivala s okupatorom, niti bi počinila ratne zločine, kao što je Đurišić to činio“, rekao je on „Vijestima“.
Na pitanje zašto poruke poput Joanikijeve i slične u kontinuitetu dolaze iz SPC, Veljković je odgovorio da „antikomunizam služi kao opravdanje saradnje između sveštenstva i novih klasa koje posjeduju moć i finansije“.
„Sumnjivo stečenim kapitalom sazidani su mnogi hramovi. A toga nije bilo za vrijeme komunista“, kazao je Veljković.
Izjava o Pavlu Đurišiću jedna je u nizu kontroverznih koje je u posljednjih nekoliko godina dao Joanikije.
Nedugo nakon što je Rusija u februaru 2022. otpočela invaziju na Ukrajinu, poglavar MCP tvrdio je da su ti događaji „posljedica bezbožništva“, te da je Crna Gora projektovana da bude „mala Ukrajina“.
U julu te godine saopštio je da Crnu Goru treba očistiti od „ustašluka“ i „zle komunističke misli“, kao i da se između komunista i nacista „mogu naći mnoge sličnosti“…
