Tri male hidroelektrane (MHE) čija gradnja traje više od godinu dana na rijeci Sutjesci, na granici istoimenog Nacionalnog parka, zamutila je njene izvore i presjekla tok.
Stanovnici sela Izgori, koje se nalazi u blizini ovih hidroelektrana, kažu za Radio Slobodna Evropa (RSE) kako svjedoče uništavanju vodnog dobra i infrastrukture.
„Raskopani su putevi, jedini most koji povezuje dvije obale se urušava, oni su ga oštetili iskopavanjem šljunka. Tu je velika opasnost i za auta koja prolaze preko njega, jer alternativnog puta nemamo. Velika je opasnost od njegovog potpunog urušavanja. Tu u selu je i izvor rijeke Sutjeske, ta voda nikada nije bila zamućena, a sada je i to sve uništeno“, kaže za RSE stanovnik sela Izgori, Miloš Elez.
On dodaje i da su se u selu pojavila klizišta.
„Sve su raskopali, tu nam je seosko groblje, raskopali su put ispod groblja i ono će nam se početi urušavati. Sve je to s jedne i druge strane obale, a u strani su kuće, s obzirom na to da su kuće potkopane, pitanje je vremena kada će se i one srušiti i ostala imovina“, kaže Elez za RSE.
Investitor malih hidroelektrana je „Hidroenergy d.o.o. Laktaši“, firma koja pripada austrijskoj kompaniji „GLA Holding“. Iz ove kompanije nije odgovoreno na upit RSE o radovima na izgradnji ovih hidroelektrana.
Koncesiju za njihovu izgradnju dala je Vlada Republike Srpske, odnosno ministarstvo energetike i rudarstva RS.
Kako je ranije navedeno na zvaničnoj veb stranici austrijske kompanije, hidroelektrane se sastoje od tri odvojene male hidroelektrane na rijeci Sutjesci i njenoj pritoci Jabušnici.
Nacionalni park zaštićeno je područje bh. entiteta RS od 2013. godine i u njegovom sastavu se nalazi i Spomen kompleks Tjentište, koji je 2009. godine proglašen kulturnim dobrom od izuzetnog značaja.
Nacionalni park uključuje strogo zaštićeni rezervat, prašumu Perućicu, kao i dijelove planina Maglić i Volujak.
Okružni sud Banja Luka početkom aprila poništio je obnovljenu ekološku dozvolu za jednu od tri male hidroelektrane „Sutjeska 2B“ koja se nalazi uz granicu Nacionalnog parka Sutjeska.
Tužbu je podnio Centar za životnu sredinu zbog niza nepravilnosti u procesu obnove ekološke dozvole, za čije izdavanje je nadležno Ministarstvo prostornog uređenja, građevinarstva i ekologije Republike Srpske. Iz ovog ministarstva nije odgovoreno na upit RSE o narednim koracima u vezi izgradnje hidroelektrana na rijeci Sutjesci.
U obrazloženju banjalučkog suda navedeno je kako promjena vlasničke strukture nije urađena na pravilan i zakonit način, odnosno da je i vlasnik, ali i ovlaštena osoba za zastupanje nekoliko puta mijenjana u toku važenja ekološke dozvole.
Vladimir Topić iz Centra za životnu sredinu kaže za RSE da je riječ o hidroelektrani koja se nalazi na samom početku Nacionalnog parka Sutjeska, te naglašava kako ovom objektu nije mjesto u toj zoni.
Nacionalni park Sutjeska se prostire na području tri opštine u Bosni i Hercegovini (BiH): Foči, Gacku i Kalinoviku. Počinje u mjestu Sastavci, na mostu gdje se rijeka Jabušnica uliva u Sutjesku.
„Dešava se jedno enormno zagađenje rijeke Sutjeske i voda je, bukvalno, komplet zamućena i prljava išla i tekla kroz čitav Nacionalni park. Iskopavao se i šljunak, ti radovi su u suštini služili da se vadi materijal iz rijeke Sutjeske. Duplo se uništava jedna rijeka, s jedne lokacije se vadi kako bi se u beton stavio drugi dio rijeke, to je van svakih normi, procedura, propisa i zdrave logike da se tako nešto radi“, kaže Topić za RSE.
Prema posljednjem izvještaju o radu Komisije za koncesije Republike Srpske iz 2023. godine navedeno je da koncesionar, odnosno investitor „Hidroenergy d.o.o. Laktaši“, posjeduje građevinsku i ekološku dozvolu, te da su u toku određene izmjene u već postojećem ugovoru. O kojim izmjenama je riječ, nije navedeno u izvještaju o radu Komisije za koncesije RS.
Svi radovi koji se rade na rijeci Sutjesci i njenoj pritoci Jabušnici rade se bez studije uticaja na životnu sredinu, kaže Topić za RSE.
„Nažalost, te studije što imaju, to su stare studije i dozvole neke za njih su izdate, a kasnije su te dozvole i poništene. Ne postoji adekvatna studija, studija uopšte nije rađena. Nove studije koje bi sagledale taj kumulativni uticaj na životnu sredinu, to uopšte ne postoji“, dodaje on.
Studija uticaja na životnu sredinu projekta MHE „Sutjeska 2A i 2B“ urađena je 2013. godine. Radi se o studiji za dvije od tri male hidroelektrane na rijeci Sutjesci.
Okružni sud Banja Luka je, takođe, po tužbi Centra za životnu sredinu iz 2015. godine, obustavio postupak odobravanja te studije.
U studiji iz 2013. godine navedeno je, između ostalog, da mala hidroelektrana „Sutjeska 2B“ za koju je poništena ekološka dozvola, „neće imati značajniji uticaj na pejzažne karakteristike ovog lokaliteta“.
Istaknuto je i da su dvije hidroelektrane koje su bile predmet Studije locirane dijelom u zoni nacionalnog parka „Sutjeska“, a dijelom na prostoru na kojem je predviđeno njegovo proširenje.
„Uže područje planirane MHE ‘Sutjeska 2a’ i šire područje planirane MHE ‘Sutjeska 2b’ po Prostornom planu posebnog područja Nacionalnog parka Sutjeska je ulazilo u sastav planirane zone proširenja Nacionalnog parka Sutjeska i predstavljalo je zonu zaštite drugog stepena“, navedeno je, između ostalog, u toj studiji uticaja.
Inače, prostorni plan za Nacionalni park Sutjeska iz 1986. godine istekao je 2000. godine, a novi je u proceduri i još nije usvojen ni na Vladi ni u Skupštini RS.
Iz Republičkog inspektorata u odgovoru za RSE su naveli da ova institucija „nema zakonsku osnovu da zabrani ili obustavi izvođenje radova“, jer investitor, kako su rekli, ima građevinsku dozvolu.
„Ukoliko objekat koji se gradi posjeduje građevinsku dozvolu izdatu od nadležnog organa, i ukoliko se radovi izvode u skladu sa istom, urbanističko-građevinski inspektor nema zakonskog osnova da zabrani ili obustavi izvođenje radova na građenju. U konkretnom slučaju investitor posjeduje građevinske dozvole“, kažu za RSE u Inspektoratu.
Napominju da su udruženja građana i aktivisti za zaštitu životne sredine iznosili primjedbe zbog dozvole za građenje postrojenja MHE na rijeci Sutjesci i njenoj pritoci Jabušnici, ali, između ostalog, i zbog blizine nacionalnog parka.
„Ovaj organ nema saznanja da se investitor proširio na obuhvat Nacionalnog parka Sutjeska“, dodaju iz Inspektorata.
Kažu i da urbanističko-građevinski inspektor nema ovlašćenje da preispituje zakonitost izdate građevinske dozvole.
Nadležnost građevinskog inspektora odnosi se na periodične kontrole prilikom građenja gdje se kontroliše da li se radovi izvode u skladu sa izdatom građevinskom dozvolom i tehničkom dokumentacijom.
Prednosti izgradnje malih hidreoelektrana najčešće se osjete na početku, dok nedostaci na naplatu dolaze tek kasnije, kaže za RSE građevinski inženjer, stručnjak za hidrologiju i upravljanje vodnim resursima iz Hrvatske, Ognjen Bonaći.
Bonaći je i profesor emeritus na Fakultetu građevinarstva, arhitekture i geodezije Univerziteta u Splitu.
„Svaki slučaj je individualan, pa procjenu treba vršiti za svaku pojedinu malu hidroelektranu. To se, uglavnom, ne radi ili se koriste sumnjive i korumpirane studije uticaja na životnu sredinu koje naručuje i plaća investitor“, dodaje on.
Ističe da će kratkoročnu korist od izgradnje mini hidroelektrana imati investitori.
„Državi i životnoj sredini će donijeti probleme malo kasnije. To su osjetljivi sistemi koje treba održavati. Održavanje je skupo i složeno. Kad dobit bude manja od troškova, investitor napušta i zapušta projekt. I tada se javljaju problemi, često nerješivi“, kaže Bonaći, te ističe da su vrijednost i uloga malih hidroelektrana daleko precijenjeni i da je njihov razvoj, neodrživ.
„Na brojnim od njih sve češće i sve duže dolazi do presušivanja. Rad mnogih malih hidroelektrana može biti doveden u pitanje, kako zbog globalnog zagrijavanja, tako i zbog niza zahvata na malim vodotocima, smanjuju se količine vode u njima“, kaže profesor Bonaći.
U BiH je do sada izgrađeno 119 malih hidroelektrana, od čega je 69 u Federaciji BiH, a 50 u Republici Srpskoj.
Prema podacima organizacija koje se bave zaštitom životne sredine, u pripremi je izgradnja dodatne 354.
