Lazareva subota, poznata i kao Vrbica, pada u subotu pre Cveti, koje se slave u šestoj nedelji Časnog posta. Ovaj dan je posvećen sećanju na vaskrsenje četvorodnevnog Lazara i Hristov ulazak u Jerusalim, gde su ga deca dočekala s radošću. U pravoslavnim crkvama, u popodnevnim časovima, služi se večernje bogosluženje.
Tokom obreda, sveštenik osvećuje vrbu, a zatim deli grančice narodu. Nakon toga, vrši se trokratni ophod oko hrama uz pevanje tropara Lazareve subote. Ovaj ritual okuplja vernike i simbolizuje zajedništvo i radost.
Deca su posebno važna na ovaj praznik. Majke oblače svoju decu u svečane haljine, donose ih u crkvu i kupuju im zvončiće koje nose oko vrata. Ova tradicija donosi radost i veselje, dok deca trče po porti i učestvuju u ophodu.
Mlade vrbove grančice se nakon obreda nose kućama i stavljaju pored ikona i kandila. Zvončići koje deca nose simbolizuju pobedu života nad smrću, kako Lazara, tako i Isusa, koji će vaskrsnuti na Uskrs.
Praznik Lazareve subote imao je poseban značaj pre Drugog svetskog rata, kada su se tradicije i običaji više poštovali.
Prema crkvenom predanju, Lazar je bio prvi vladika na Kipru, rukopoložen od apostola Pavla i Varnave. Larnaka, mesto gde je umro i sahranjen, dobila je ime po njegovoj grobnici, što na grčkom znači „grobnica“.
Sa Lazarevom subotom počinju veliki Vaskršnji praznici, koji su u pravoslavlju veoma značajni.
