Od kada je pokrenuta široka policijska akcija pod nazivom “Balkanski ratnik”, glavni osumnjičeni narkobos Darko Šarić uspijevao je nekoliko godina da bez ikakvih problema izbjegava hašenje, mijenjajući destinacije i lična imena, a često i opis. Iz policijskih arhiva lako se može saznati da je mijenjanje imena stalna praksa kriminalaca iz Crne Gore.
Razbijanje Šarićevog narko-klana počelo je upravo akcijom „Balkanski ratnik“ koju je započela urugvajska policija, u saradnji sa srpskom BIA i američkom DEA. Tada je zaplijenjeno više od dvije tone kokaina, a uhapšeno je više članova Šarićeve ekipe.
Beogradska policija je u isto vrijeme uhapsila Šarićeve saradnike koji su se zatekli u Srbiji, dok je potjernica za Pljevljakom raspisana krajem januara 2010.
Potraga za starijim Šarićem tako je trajala više godina, a za to vrijeme mogle su se čuti razne spekulacije o tome gdje se on krije.
Španska policija je, najprije, 2011. godine otkrila i zaplijenila njegov apartman u Marbelji, pa se sumnjalo da je pljevaljski narko-bos, između ostalog, i tu boravio. Početkom 2012. godine policija u Južnoj Africi navodno je locirala osobu koja je odgovarala opisu Darka Šarića.
U januaru naredne godine pojedini mediji su pisali da je Darko u Švajcarskoj i da odatle pokušava da se premjesti u zemlje balkanskog regiona.
Da je vođa takozvanog Balkanskog kartela utočište pronašao na relaciji Bosna i Hercegovina – Albanija, pisalo se u januaru 2013. godine, da bi u oktobru iste godine, u medijima osvanula informacija da se Šarić krije u Crnoj Gori.
Nije Darku Šariću bilo teško da šeta i da se uspješno krije četiri godine. Prema saznanjima Potrtala RTCG odbjegli narkobos posjedovao je čak jedanaest pasoša, od kojih su srpski i slovački glasili na njegovo ime, dok su svi ostali sa lažnim identitetom.
Tako, na primjer, hvratski pasoš Darka Šarića glasio je na ime Josip Vrhovec, dok je italijanski na ime Domenik Petroneli.
Bugarski pasoš je ovog naponzatijeg balkanskog narkobosa bio je pod imenom Emil Nikolaj.
Grčka lična dokumenta i pasoš bili su pod identitetom Kalirometis Kristofor Nestor.
Pored ovih, Darko Šarić je bio u posjedu posjedu pasoša još najmanje pet država, među kojima su Litvanija, Rusija, Švajcarska i Južnoafrička Republika.
Sve pasoške fotografije su različite, a na nekima je mijenjao i izgled, kao na primjer, na italijanskom pasošu, gdje je imao dužu kosu vezanu u rep.
Prema potpuno pouzdanoj informaciji, Darko Šarić je nakon pokretanja akcije „Balkasnki ratnik“ nesmetano vrijeme bio u Crnoj Gori, čemu u prilog govori i podatak da je iz Crne Gore izašao 10. oktobra 2009. godine.
Tada je odletio za Ženevu sa Podgoričkog aerodroma, u istom avionu u kojem je bilo i tadašnjih visokih crnogorskih državnih zvaničnika. Negdje se moglo čuti da se radilo o avionu Vlade Crne Gore. Za taj let iskoristio je slovački pasoš koji je glasio na njegovo pravo ime.
Nakon toga, 20. decembra iste godine Šarić je otišao za Pariz. Poslije dvadesetak dana, 16. januara 2010. godine, vraća se u Švajcarsku, u Cirih. Samo pet dana kasnije, 21. januara te godine, on prelazi u Italiju, gdje odlazi na skijanje u jedan planinski centar na sjeveru ove zemlje.
Šarić je za Južnu Afriku otputovao 3. aprila 2011. godine, sa grčkim pasošem. U toj zemlji je boravio oko godinu dana. Poslije toga se vratio u Švajcarsku gdje se krio u trouglu Sen Galen – Cirih – Ženeva.
U to vrijeme odbjeglom narkobosu na tragu su bili agenti američke Agencije za borbu protiv droge (DEA), a dok je boravio u Južnoafričkoj Republici navodno je sarađivao sa njima i obezbijedio im neke vrlo važne informacije.
Navodno je Šarić operativcima DEA dao neke informacije na osnovu koji su uhapsili značajne članove italijasnke mafijaške organizacije Ndrangeta.
Šarićev narkokartel je „Ndrangeti“ mjesečno obezbjeđivao najmanje trista do petsto kilograma najčistijeg kokaina. On je navodno sa „Ndrangetom“ radio sve do pokretanja akcije „Balkanski ratnik“. Ta mafijaška organizacija je tada nastavila da drogu iz Južne Amerike nabavlja preko drugih kanala, ali je Darko Šarić očigledno to sve znao i ispričao operativcima Američke agencije za borbuprotiv droge (DEA).
Sagovornik Portala RTCG kaže da je odbjegli narkobos bio na meti svjetskih obavještajnih agencija mnogo prije pokretanja akcije „Balkanski ratnik“, i ta akcija je u stvari predstavljala krunu obavještajno-operativnog praćenja pomoću najsavremenije tehnologije, ali i ljudi na terenu, od Balkana i Evrope, do Sjedinjenih Američkih Država i Južne Amerike.
Dobro obaviješteni sagovornik Portala RTCG kaže da su starijeg Šarića američka Agencija za borbu protiv droge (DEA) i srpska Bezbjednosno informativna agencija (BIA) počele da prisluškuju čak šest-sedam godina prije pokretanja akcije „Balkanski ratnik“.
Po zamolnici BIA Darka Šarića je, kako se moglo kasnije saznati, pratila i francuska obavještajna služba, odnosno Direkcija za nadzor teritorije (DST), za vrijeme njegovog boravka u toj zemlji.
Sve je govorilo u prilog tome da je narko banda Darka Šarića po svemu na Balkanu bila jedina sa odlikama kartela, po uzorima na južnoameričke narko kartele, odnosno da je imala internacionalni i međunarodni karakter, dok su druge bande imale odlike organizovanih kriminalnih grupa.
Ne samo Šarić, već i više članova tog kartela imalo je po više pasoša sa različitim identitetom, odnosno različitim imenima.
Iz policijskih arhiva lako se može saznati da je mijenjanje imena stalna praksa kriminalaca iz Crne Gore. Kada se, naime, izda međunarodna potjernica za nekima od njih, taj kriminalac je bez problema u našoj državi mijenjao ime, zatim vadio nova dokumenta, pasoš prije svega, i ponovo bez ikavih prepreka odlazio u zapadnoevropske zemlje.
Ako je to toliko godina uspijevalo Darku Šariću, zašto ne bi i nekim manje važnim kriminalcima.
