Od prve organizovane otmice Srba na Kosovu i Metohiji prošlo je 25 godina, a metode terorističke formacije, takozvane OVK, danas se mnogo ne razlikuju od policije Prištine s Aljbinom Kurtijem na čelu.
Ovih dana navršena je godišnjica upada naoružanih Albanaca u površinski ugljenkop „Belaćevac“, gdje su oteli srpske rudare, među kojima i Žarka Spasića iz sela Srbovac kod Obilića, o čijoj se sudbini do danas gotovo ništa ne zna, kao što Priština u današnje vrijeme pokušava da sakrije tretman koji imaju uhapšeni Srbi.
Poznato je samo da je Spasić bio zatočenik logora „Likovac“ pod komandom Fatmira Limaja, komandanta OVK u zoni zloglasne Drenice.
Sličan scenario dogodio se početkom prošle nedjelje u Leposaviću, kada su po direktivi Kurtija u jutarnjim satima prištinski obavještajci presreli radnika „Telekoma“ iz Leposavića Uroša Vukašinovića, koje je krenuo na posao.
Ugurali su ga u civilni automobil i odveli, kako se kasnije ispostavilo, u policijsku stanicu u južnoj Mitrovici.
Na otmicu je ličilo i to što su iz mase okupljenih Srba 29. maja u Zvečanu fizički izvučen Radoš Petrović, predsjednik Udruženja privrednika na severu Kosmeta, a sa njim je kordonu „nestao“ i mladić Dušan Obrenović iz kosovske Mitrovice, kojem Albanci uzimaju za zlo to što je iz islama prešao u pravoslavlje.
Oni su, dok su mirno sedjeli na ulici u znak protesta, najprije uvučeni u kordon Kfora, a potom su pali u ruke specijalcima pod komandom Prištine.
Svima njima, kao i gotovo svim ostalim Srbima, ubrzo je određeno 30 dana policijskog pritvora.
To je prethodnih dana zadesilo i Dragišu Milenkovića porodičnog čovjeka iz Gračanice, za kojeg njegovi sugrađani Srbi imaju samo riječi hvale.
A u petak na Nenada Orlovića iz Kosovske Mitrovice, oca četvoro djece, Priština je poslal čitav odred specijalaca i četiri džipa, hapseći ga dok je bio na poslu, pod optužbom za napad na Kfor 29. maja.
Mnogo bolje, u talasu hapšenja od početka najnovije krize, nije prošao ni Dalibor Spasić, medicinski tehničar koji je uhapšen na Jarinju. Nakon njega na magistralnom putu koji vodi ka Jarinju na samo tri kilometra od svoje kuće presretnut je i odveden Nemanja Vlašković. A po brutalnosti i maltretiranju, ne samo osumnjičenog nego i prolaznika u Kosovskoj Mitrovici, istklo se hapšenje Miluna Milenkovića Luneta, trenera kik-boks kluba „Kosovska Mitrovica“, kojeg su oteli do zuba naoružani specijalci Rosu.
Agenti Prištine na nišanu su držali građane koji su se tog popodneva zatekli na ulici. Snimci ove akcije, ali i iživljavanja Kurtijevih agenata, koji su koristili i biber-sprej uz „heklere“, danima posle hapšenja kruže društvenim mrežama. Kao i informacija da su Milenkovića tukli čak dok je bio vezan za stolicu.
Izvještaj o povredama uhapšenih Srba u Briselu je evropskom komesaru za spoljnu politiku i bezbijdnost Žozepu Borelju i specijalnom izaslaniku EU za dijalog Miroslavu Lajčaku predstavio predsjednik Srbije Aleksandar Vučić. Najnovija privođenja, koja su započela nakon upada albanskih „gradonačelnika“ u zgrade tri sjeverne opštine – Zvečana, Leposavića i Zubinog Potoka – zapravo su samo nastavak masovnog obračun sa Srbima, započetog s premijerskim mandatom Aljbina Kurtija. Hapšenja su zapravo intenzivirana prošle zime, nakon što je Priština započela akciju stavljanja sjevera KiM u obruč, a njene akcije izazvale su izlazak Srba iz institucija tzv. Kosova.
Da je svaki građanin sjevera Kosmeta potencijalna meta Prištine, za „Politiku“ naglašava advokat Miodrag Mrkljač, jedan od retkih koji je uspeo da odbrani na desetine Srba pred sudovima Unmika i Euleksa, u vrijeme kada je na Kosmetu funkcionisao međunarodni sud.
Njegovi procesi potvrđuju da su na udaru uvek bili najviđeniji ljudi, koje je međunarodno tužilaštvo teretilo na osnovu lažnih albanskih svjedoka. Po principu, koji i sada funkcioniše u albanskom pravosuđu, gdje je dovoljno „uperiti prstom u nekoga“. Na teret se Srbima koje je zastupao advokat Brkljač stavljao ratni zločin protiv civilnog stanovništva, ali i niz drugih teških krivičnih djela.
„Nažalost, treba očekivati nova hapšenja. I građani koji su mirno stajali potencijalna su meta“, kaže Brkljač.
On je jedan od pravnih zastupnika Miluna Milenkovića Luneta. Iz Prištine još nema odgovora da li su Milenkoviću sanirane rane koje su mu brutalno zadali specijalci Rosu dok su ga izvlačili iz frizerskog salona u centru Kosovske Mitrovice, u prisustvu maloljetne ćerke.
„Šta mislite, zašto je Milenković uhapšen usred bijela dana, kada je najveća cirkulacija ljudi i automobila i to u najstrožem centru grada? Sa ljudskog stanovišta postavlja se pitanje zašto u podne i zašto baš u centru? Ne treba biti mnogo pametan i zaključiti da je isključivi cilj takvog hapšenja bio da se zastraši stanovništvo. Ali, s pravne strane gledano, prostoji procedura koja je ovde smišljeno izostavljena“, naglašava advokat.
Kako navodi, „poznato je, ili bi trebalo da bude poznato, da ako je neko sumnjiv, najprije mu se dostavlja poziv, ali ako to ne može da se učini, onda mu se dostavlja nalog za privođenje, što je ovde izostalo“.
„Milenkoviću niti je dostavljen poziv, niti nalog za privođenje, niti je doneseno rješenje kojim se određuje pritvor, niti je, u krajnjoj instanci, raspisana potjernica za njim. Ovo je klasična otmica. Da je Milenkoviću poslat poziv, odazvao bi se u prisustvu advokata. Ali ovde nekome ne odgovara takva procedura, već mu više odgovara pravljenje predstave“, kaže Brkljač.
S novim metodama, po ugledu na svoje sunarodnike iz tzv Ovk, prištinski specijalci seriju kidnapovanja započeli su u decembru prošle godine, kada je na Jarinju uhapšen Dejan Pantić, bivši policajac kosovske policije. O njegovoj sudbini se dve nedelje nije ništa znalo, da bi se ispostavilo da je bio utamničen u kontejneru specijalaca na Jarinju, gde je, iako teško bolestan, prva dva dana proveo na gvozdenoj stolici.
Potom je uslijedilo hapšenje Slađana Trajkovića, pa Miljana Adžića, upucan je s leđa Miljan Delević. Specijalci Rosu pucali su i na Dragišu Galjaka.
Za to vrijeme Srbi na sjeveru Kosmeta, ali i njihovi sunarodnici koji žive južno od Ibra, postavljaju pitanje ima li kraja teroru Kurtija.
Kurtijevi obavještajci nesmetano se kreću u Kosovskoj Mitrovici, gdje ih Srbi prepoznaju tako što uđu iz pravca južne Mitrovice. Kako svjedoče Srbi, oni uz poseban akcenat pričaju na engleskom, dok sjede u lokalima u Leposaviću, Zvečanu i Zubinom Poroku i civilnim automobilima sa oznakama KM ili gradova u centralnoj Srbiji špartaju magistralnim, lokalnim i seoskim putevima.
Koriste i dronove, koji su posebno uočljivi noću. Za to vrijeme, u opštinskim zgradama na sjeveru Priština je ugradila svoje kamere, nakon što su prethodno razbijene one koje su radnici srpskih opština postavili.
A na slučajeve Radoša Petrovića i Dušana Obrenovića podsjeća Miodrag Brkljač, navodeći da su 29. maja uhapšena „dva lica u momentu kada nisu preduzimala nijednu aktivnu radnju u smislu napada na Kfor i kosovske policajce“.
„Snimci koji su dostavljeni tužilaštvu od strane mojih kolega jasno pokazuju da je to istina, ali tu istinu neko ne želi da vidi“, kaže Brkljač, naglašavajući da se dokazi odnose na Petrovića i Obrenovića, koji su lišeni slobode u Zvečanu.
Ističe i da je „potpuno neprihvatljivo čitanje imena lica koja treba da budu uhapšena, što čine pojedini predstavnici izvršne vlasti u Prištini“.
Na pitanje kako je moguće da se svim do sada uhapšenim Srbima automatski određuje 30 dana pritvora i kako nijedan od privedenih nije istog dana ili po isteku policijskog pritvora od 48 sati oslobođen, advokat kaže da to „nažalost, nije moguće da se izbjegne, iako se tužilac i odrana nikada ne slažu“.
Takođe, na pitanje da li pritvoreni Srbi mogu da očekuju realna suđenja, odgovara da „Imajući u vidu političku retoriku izvršne vlasti, sudije po svoj prilici nemaju hrabrosti da sude na osnovu činjenica“.
„Treba da budemo svjesni da je sada smjena generacija u kosovskom pravosuđu i da se sada lako sudi po modernoj proceduri. Svakako na osnovu činjenica morala bi da se odredi kazna ili da se da oslobađajuća presuda, ali ne treba da izuzmemo činjenicu da sudija ima pravo da se rukovodi načelom slobodne procene dokaza. međutim, ovdje stavi drugačije stoje. Politička retorika je jača od pravosudnog sistema“, zaključuje Brkljač.
