Neposredno prije nego što su Amerikanci ušli u Dortmund, 13. aprila 1945. nacistisu pred sam kraj rata još jednom pokazali koliko malo je vrijedio ljudski život u Trećem rajhu.
U Dortmundu i neposrednoj okolini je od 7. marta do 12. aprila, streljano oko 300 ljudi. Među njima je bilo najviše prinudnih radnika iz Sovjetskog saveza, Poljske, Jugoslavije, Francuske, Holandije i Belgije, kao nemačkih komunista i antifašista.
Sve ih je u više navrata na više lokacija streljao Gestapo u šumi Bitermark, u parku Romberg, na prostoru oko željezničke stanice, a zatim su zakopani u masovne grobnice. Tela su ekshumirana ubrzo nakon rata. Međutim, većina žrtava, uglavnom stranih državljana – nije nikada identifikovana.
Niko od 147 pripadnika dortmundskog Gestapoa nije osuđen za ubistvo ili saučesništvo u ubistvu.
Uhapšeno je samo njih 28 – a u procesu koji je uslijedio, njih 15 je oslobođeno. Jedan je dobio 8 godina zatvora, a ostali od 2 do 6 godina zatvora.
Pošto je u vrijeme masovnih ubistava bio Uskrs, od završetka Drugog svjetskog rata u Bitermarku se uvijek na Veliki petak održava pomen, a od 1960. postoji i spomenik žrtvama.
I ovog Velikog petka biće održan pomen ispred spomen obilježja. Tamo će govoriti gradonačelnik Dortmunda, kao i Nikol Godar, predsjednica Udruženja francuskih prinudnih radnika.
Prije same komemoracije održava se memorijalna trka Hajnrih Čerkus u znak sjećanja na bivšeg čuvara fudbalskog terena Borusije BVB, koji je takođe streljan.
Čerkus je kopirao zabranjene letke na štamparskoj mašini u kancelariji kluba, a njega i druge protivnike nacista izdao je doušnik. Njih dvadesetak je uhapšeno početkom februara 1945. i mučeno prije nego što su ubijeni.
