Nedavni samit BRIKS-a je novo pisanje istorije. Na njemu je ustanovljen recept je za pravednije društvo jer pitanje budućnosti je duboko ukorijenjeno u koncept boljeg i pravednijeg društva. Da Zapad nije bio toliko proždrljiv i pohlepan, zemlje BRIKS-a nikada ne bi postale džinovi, kaže za Sputnjik reditelj Emir Kusturica u intervjuu Sputnjiku povodom 70. rođendana.
Prema Kusturicinim riječima, monetizovani svijet koji je stvoren na Zapadu doživljava „blagi kolaps“, ne zato što zapadne države ne mogu da vrate svoje dugove ili da štampaju još novca.
„Oni sad ulaze u fazu i u krizu u kojoj kockar u Indoneziji, kad izlazi iz kockarnice sa puno osvojenih žetona, kad hoće da promijeni lovu, neće uzimati dolar, jer dolar je poljuljan ne zbog toga što je to neko htio. Naravno, mnogi su to htjeli, ali je u svojoj suštini isušena baza, koja obavlja njegovu reprodukciju. Hoću da kažem, priča o lakoći života uz gedžete, uz tu ideju da je videoigra zapravo pravi film u kojem mi učestvujemo, nije baš do kraja tačna i tikva i kruška i paradajz moraju da se proizvedu, ako ne već štampaju kao što je rekao Bil Gejts, ali to je dio nečega što je opasno i što u toj civilizaciji dolazi na ivicu“, objašnjava reditelj.
Americi se sada vraća ono što je 1974. i 1975. uradio tadašnji predsjednik Ričard Nikson, kada se približio Kini – projektovao je velike američke investicije i naučna dostignuća kroz jeftinu kinesku radnu snagu i sada im se to vraća kroz pojavu velikih sila, ekonomskih, vojnih ili kulturoloških, kao što su Rusija, Kina ili Brazil. Gdje se sve tu, po vašem mišljenju, sad uklapa Donald Tramp i njegova pobjeda?
Njegova pojava uopšte nije bezazlena, zato što se ona kači na osnovne principe slobode i jednakosti, što su zapravo bili proizvodi Američke revolucije, odnosno Francuske buržoaske. Koliko je to sad ostvarivo uz ideju koja je kod njega vrlo jasna bila u prošlom mandatu – ako hoćeš da te čuvamo moraš da platiš reket, ne možeš da budeš NATO pakt, a da ne daješ dovoljno od svog BDP-a? Neke zemlje daju više, neke manje, ali očigledno nedovoljno da bi se trkale sa Kinom i sa Rusijom upravo u naoružanju.
Jer posle luka i strijele došlo je željezo, pa je bio mač, pa su bili oklopi, tako su srpski vojnici uspjeli da ubiju cara Murata, zato što su mogli da se probiju sa dobrim metalima i dobrom opremom. Sad je pitanje ko je ima, i tu mogu da kažem jednu stvar koja je jedna vrlo snažna impresija. Novi avion, Su-57, je konstruisan na mašti koja avion šalje putanjama koje su nepredvidive. Njegov obrtni moment i njegov ples na nebu nikada neće biti predmet naučnika koji formatiraju F-35 ili nešto što može da se digne, sleti, brzo leti, baci bombu, a ovdje je odjednom neka rapsodija na nebu. I tu se, u tim idejama o predmetima, o čovjeku, o njegovom životu, o ratovanju na kraju, može izvesti zaključak čija je budućnost. Ili, koja civilizacija uz Američku može da opstane.
Mislite li da će američka civilizacija, moći da opstane? Da li će Tramp uspjeti da udahne novi život tome svemu?
Po definiciji civilizacija je širi kontekst i širi krug jedne kulture. Kad govorimo o francuskoj kulturi, evropskoj kulturi, mi imamo tačno kulturološke kružnice koje su izvedene u određenim vjekovima, posebno od vremena prosvjetiteljstva do danas. Imamo njihov pad, ali u američkom slučaju, pošto je u pitanju hibridna nacija i pošto tamo kultura ne postoji kao pojam u upravljanju, nego kao, recimo, neki egzekutivni arhitektonski akt ili pitanje formatiranja grada pod pravim uglovima, aerodroma itd, ta civilizacija, ja bih rekao, ima veću šansu da opstane u tom cionističkom krugu koji zajedno sa protestantima ima tu novu crkvu koja je mnogobrojna i koja zapravo upravlja glavnim tokovima njihove istorije.
Ono što je vrlo značajno jeste istina da je ta zapadna meka moć kao predstavnik te civilizacije na poslednjim olimpijskim igrama dovedena u pitanje. Čak i papa neće da ide na otvaranje Notr Dama jer osjeća uvredu koja je tada nanesena, a profesor Miršajmer sa Čikaškog univerziteta rekao je posle otvaranja i zatvaranja Olimpijade da možemo slobodno da obilježimo kraj jedne epohe u kojoj je meka moć bila na zapadnoj strani. A samo se prisjetimo otvaranja one pekinške Olimpijade, koja je bila jedna od najuzbudljivijih predstava koje sam u životu vidio.
Zašto je to tako? Zato što taj novi svet nije dekadentan i on želi da opipa ili da proživi ono što su ovi već ostavili iza sebe i sad idu dalje. A to kuda idu dalje? U ovom slučaju, to je vouk kultura, to je transdžender. Vidio sam da će oko 500.000 birokrata u Americi biti zamijenjeno i da slijedi obračun sa Sorošem. Nevladine organizacije su zadavale civilizacijski ton, a u suštini su obavljale posao misionarstva. One su se zvale nevladine organizacije, ali kad neki Ilon Mask kaže „hoću slobodnu na Tviteru“, one ga napadaju. Kada Taker Karlson ode da intervjuiše Putina, jer mir je preko potreban svima, a ne pobjednik ili gubitnik, napali su Takera Karlsona kao poslednjeg gubitnika koji je potrošio ne znam koliko para, odmah su ga trošili kao najgori primjer američke civilizacije. Ispalo je da su ti korektori, on, Ilon Mask, da su oni uz Trampa trijumfalno prošli kroz te izbore i da je u svim državama uzeta vlast, da su ljudi izgleda, shvatili da je vouk, razumijevanje tog svijeta, koji treba da dobije prednost nad sirotinjom, nad pravdom i svim drugim bilo apsolutno neodrživo. I pošto je bilo neodrživo, mi sad svjedočimo vremenu u kome nastaje ta ogromna promjena.
