U velikoj gužvi svjetskih političkih događaja koji potresaju planetu, i okupacionih zapadnih inicijativa u regionu, pomalo je ispod radara prošla vijest da je patrijarh Porfirije ugostio protekle nedelje novoizabranog ambasadora Velike Britanije u Beogradu Edvarda Fergusona.
Samo na prvi pogled to može da izgleda kao protokolarna informacija sa jednog kurtoaznog susreta ali u stvari, kratko saopštenje SPC posle tog srdačnog sastanka predstavlja briljantan i atipičan primjer državotvorne diplomatske prakse novijeg doba.
U čemu je njegova snaga?
Najpre, u konciznom saopštenju SPC, navodi se da je patrijarh ambasadoru Fergusonu poželio dobrodošlicu i uspjeh u radu na unapređenju odnosa Srbije i Velike Britanije, kao i dva naroda u cjelini. Kako nalaže i red.
Potom, domaćinski, prvo se ističe da je Njegova ekselencija Ferguson govorio o stavovima svoje države u vezi sa „različitim aktuelnim pitanjima“ (bez njihovog nabrajanja, a i zašto bi se oni apostrofirali kada su već svima poznati).
Trenutak istine
A onda kreće trenutak istine. Mesto u kome patrijarh Porfirije pokazuje da je duhovni stub srpskog naroda u ovom vihornom vremenu i da on u razgovorima sa velikim silama nema pravo na diplomatsko političarenje, dvostruke igre i poruke između redova.
Velikodostojnik Srpske Pravoslavne Crkve novom gostu iz Londona rekao je direktno u oči:
„Na Kosovu i Metohiji ima dovoljno mjesta za život i Srba i Albanaca, ali su Kosovo i Metohija neodvojivi dio države Srbije i imaju nemjerljivi duhovno-istorijski značaj za pravoslavni srpski narod“.
Predstavniku zapadne sile koja je decenijski promoter nezavisnog Kosova , koja svakodnevno radi na stvaranju vojske te lažne države i žmuri na protjerivanje i progon Srba, jednostavno i razložno je saopštio da su im svi ti poslovi uzaludni.
I to nije sve.
Patrijarh je podsjetio gosta iz Londona na sumanute poruke predsjednice Odbora za spoljnu politiku britanskog parlamenta Ališe Kerns koja je javno optužila SPC da učestvuje u švercovanju oružja iz Srbije na Kosovo.
U prevodu na jezik saopštenja SPC kaže se:
„S tim u vezi, patrijarh je ocijenio da očuvanju mira ne doprinose neutemeljene izjave koje su o Srpskoj Pravoslavnoj Crkvi dale određene ličnosti iz političkog života Velike Britanije“.
Tako se razgovara sa Velikima
Tačno je da patrijarh nije političar i da on ne mora da izbacuje nekada i isprazne fraze, da dribla na petoparcu, hoda po žici, upravlja brodom kroz klisure i igra toplo-hladno da bi branio državne interese Srbije.
Istina je da patrijarh, da bi služio srpskom rodu, iako razgovara sa svima, nema tu obavezu da odlazi čak i na skupove čije poruke nisu uvijek i obavezno u skladu sa nacionalnim interesima zemlje.
Sigurno je da patrijarhu nije u opisu posla da politički pragmatično jednima priča jedno, a drugima drugo i da svaka strana od njega čuje najpre ono što želi.
To nek rade lideri, zvaničnici i diplomate ako i kada baš moraju.
Ali, i oni bi mogli da poslušaju od poglavara Crkve kako bi ponekad trebalo da se izlazi u javnost posle razgovara sa predstavnicima velikih sila.
Bar za početak, nek kažu svojim najbližim saradnicima da precizno pročitaju saopštenje SPC sa sastanka patrijarha Porfirija i Edvarda Fergusona .
