Jedan od lidera opozicije u Srbiji i predsjednik Stranke slobode i pravde (SSP) Dragan Đilas , u gostovanju na jutarnjem programu TV Nova S, govoreći o rezoluciji EP o Srbiji, pozvao se na primjer Crne Gore. On je branio rezoluciju EP i upitao „da li je stanje u Crnoj Gori sada bolje ili gore nego prije nekoliko godina, nakon učešća misije EU na temu izbornih uslova“. On je predsjednika Skupštine Crne Gore Andriju Mandića ponovo nazvao „produženom rukom Aleksandra Vučića“, iako, kako je kazao „ubedljiva većina Srba u Crnoj Gori glasa za njega“.
Politički i medijski analitičar Luka Radonjić osvrnuo se na nastup lidera SSP na temu poređenja sa Crnom Gorom i odnosa prema predsedniku crnogorske skupštine, rekavši da je njegovo pozivanje na primjer Crne Gore izrazito nepotpuno, ali i neiskreno.
„Prvo, iznenađuje interesovanje gdina Đilasa za Crnu Goru i pozivanje na crnogorski primjer, jer dotični tokom višedecenijske borbe naroda u Crnoj Gori protiv diktature, kao i borbe srpskog naroda protiv diskriminacije, nikada nije pokazivao posebno interesovanje, a kamoli podršku. Štaviše, istaknute ličnosti javnosti okupljene oko Đilasa i njegove koalicije, nazivali su Mila Đukanovića vještim i sposobnim političarem i to u jeku progona srpskog naroda u Crnoj Gori. Drugo, osvrt Đilasa na primjer Crne Gore je nepotpun, jer do smjene vlasti i procesa demokratizacije društva, nije došlo zahvaljujući nekakvoj misiji Evropske unije, već je to rezultat volje naroda, važnih istorijskih događaja kao što su litije Srpske pravoslavne crkve ali i višegodišnja borba naroda i demokratskih političkih stranaka da uvedu princip smjenjivosti vlasti u Crnu Goru“, podsjeća Radonjić. „Govoriti o promjenama u Crnoj Gori, a izostaviti ključne a navesti sporedne činjenice u prvi plan, u najmanju ruku je nepotpuno ali i nekorektno“.
Radonjić kaže da je upravo Andrija Mandić jedan od simbola političkog otpora diktaturi i diskriminaciji. „Govoriti na taj način o Andriji Mandiću, a u istoj rečenici priznati da Srbi u Crnoj Gori većinski glasaju za njega, znači pokazati otvoreno nepoštovanje – ne samo Mandića lično, već i borbe koju Mandić istorijski personifikuje, nepoštovanje naroda koji ga glasa i nepoštovanje Skupštine Crne Gore na čijem se čelu on nalazi“, kaže Radonjić.
Podsjeća da je od takve retorike odustala i opozicija u Crnoj Gori, ali, kako kaže, nažalost nije odustala opozicija u našoj bratskoj Srbiji.
Ironija je što se predsjednik SSP pozvao na intervju predsjednika crnogorske skupštine odnosno izjavu u kojoj govori o dobrim odnosima Crne Gore i Evropske unije, iako se, kako je rekao skoro ni u čemu ostalom ne slaže sa Mandićem.
„Demokratske snage u Crnoj Gori nikada nisu tražile od stranog faktora smjenu vlasti u Crnoj Gori. Štaviše, izbor Mandića za predsjednika je rezultat suverene i demokratske volje Crne Gore. A predstavnici Zapada su prihvatili volju naroda u Crnoj Gori. Jeste pretpostavka da je autoritet Zapada uticao da Đukanović prije tri godine prihvati izborni poraz, ali izborna pobjeda rezultat je odbrane Crkve, naroda i demokratskih političkih snaga“, kaže Radonjić i dodaje: „Naravno da Crna Gora treba da razvija dobre odnose sa Zapadom, predsjednik Skupštine Crne Gore shodno iskustvu i kredibilitetu, u tome može imati značajnu ulogu. Isto tako ili prije svega toga, popravljanje odnosa sa Srbijom je jedan od glavnih ciljeva i želja naroda u Crnoj Gori. I zbog dobrih odnosa sa legitimno izabranim predsjednikom Srbije Aleksandrom Vučićem, nazivati Mandića produženom rukom je krajnje nekorektno, bizarno. Oni koji misle da Srbi u Crnoj Gori posle svega treba, da se stide dobrih odnosa sa Beogradom, promašili su kompletnu politiku i varaju se ako misle da će do toga doći“.
„Srpski mediji imali su značajnu ulogu u informisanju o dešavanjima u CG, što se za medije bliske Đilasu, ni približno ne može reći“, zaključuje Radonjić.
